Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 marca 2007 r., sygn. I SA/Gd 560/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Szumacher, Sędziowie: Sędzia NSA Sławomir Kozik (spr.), Asesor WSA Danuta Oleś, , Protokolant: Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 20 lutego 2007 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 25 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 kwietnia 2000 r. do dnia 31 marca 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 maja 2004 r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił "A" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2000 r. do 31 marca 2001 r. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości 2.717.622,- zł.

Organ pierwszej instancji ustalił, że usługi dokumentowane fakturami nr [...] z dnia 3 listopada 2000 r., 69/00 z dnia 29 listopada 2000 r. i 75/00 z dnia 20 grudnia 2000 r wystawionymi przez "AA" nie zostały przez tę firmę wykonane, gdyż z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków: R. A., M. B., i T. B. nie wynikało, by udział w manewrach NATO zapewniły spółce działania "AA". Organ nie uznał za wiarygodne twierdzeń spółki, że zabiegi "AA" umożliwiły spółce oficjalne funkcjonowanie w strukturach NATO i uzyskanie certyfikatu dopuszczenia do dokumentów NATO oznaczonych klauzulą "NATO SECRET" oraz członkostwo w Agencji NAIAG. Organ uznał, że nie stanowi dowodu na prawdziwość twierdzeń spółki pismo podpisane przez przedstawiciela NATO J. M. obejmujące podziękowania za zorganizowanie w siedzibie spółki spotkania ekspertów telekomunikacyjnych. W ocenie organu pierwszoinstancyjnego spółka nie udowodniła wykonania na jej rzecz przez "AA" jakiegokolwiek tłumaczenia korespondencji między "A" Sp. z o.o. i NATO. W ocenie organu podatkowego wzrost wskaźników sprzedaży na rynku uzbrojenia RP warunkowany był wieloma czynnikami, m. in. przeznaczeniem większych środków budżetowych na zakupy w resorcie MON, potrzebą unowocześnienia sprzętu, ugruntowaną już pozycją spółki na rynku, a nie, jak wywodziła to spółka, czynnościami "AA". Organ wskazał, że ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ww. wydatkami, a przychodami obciąża podatnika i związku tego w przypadku ww. faktur spółka nie wykazała, a z ustaleń organu podatkowego wynikają wnioski przeciwne do twierdzeń spółki. Organ uznał, że sam fakt zawarcia umowy i wypłata wynagrodzenia za usługi nie uprawniają podatnika w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz.U. 2000 r., nr 54, poz. 654) o podatku dochodowym od osób prawnych do zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu. W związku z powyższym organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że ww. usługi nie zostały zrealizowane i w konsekwencji kwota 903.679,80 zł nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w badanym roku podatkowym. Konsekwencją powyższego ustalenia było wyeliminowanie z przychodów spółki kwoty 55.975,80- zł stanowiącej dodatnie różnice kursowe powstałe przy zapłacie należności na rzecz "AA". Organ uznał też, że kwota 24.128,- zł stanowiąca dodatnie różnice kursowe powstałe przy zapłacie rachunku "AA" nr [...] nie stanowi przychodu roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2000 r. do 31 marca 2001 r., a kwota 51.986,22- zł stanowiąca ujemne różnice kursowe powstałe przy zapłacie rachunku "AA" nr [...]nie stanowi koszu uzyskania przychodu tego okresu.