Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 marca 2007 r., sygn. I SA/Bk 17/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia NSA Józef Orzel (spr.), sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 lutego 2007 r. sprawy ze skargi R. W. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty, marzec i kwiecień 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...].08.2006 r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił Panu R. W. M. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - kwiecień, czerwiec - lipiec oraz październik - listopad 2003 r. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego organ stwierdził, iż w 2003 r. Podatnik będąc współwłaścicielem A s.c. z siedzibą w B., prowadził dodatkowo nie zgłoszoną do opodatkowania działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek. Polegała ona na sprzedaży sprzętu elektronicznego i akcesoriów do telefonów komórkowych. W okresie tym Podatnik nie prowadził ksiąg podatkowych, jak również żadnych ewidencji związanych z prowadzoną we własnym imieniu działalnością gospodarczą. W wyniku przeprowadzonych czynności ustalono, że Podatnik dokonał w 2003 r. sprzedaży towarów o wartości ponad 78 000 zł na rzecz A. S., S. W., M. G. i R. W. Powyższe organ ustalił na podstawie wpłat, jakie miały miejsce na konto R. M. prowadzone w [...]. Jednocześnie organ I instancji ustalił, iż R. M. nie ponosił kosztów wysyłki sprzedawanych towarów, które zostały przerzucone na spółkę A.

Powołując się na przepisy art. 2 ust. 1, art. 4 pkt. 1, art. 5 ust. 1 pkt. 1, art. 6, art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym organ stwierdził, iż R. M. w związku z podejmowanymi czynnościami stał się podatnikiem podatku od towarów i usług i ciąży na nim obowiązek podatkowy oraz inne obowiązki wynikające z tejże ustawy. Podkreślił, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży wynika z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 14 ust. 1 i ust. 6 są obowiązani do zaewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny organ podatkowy określa wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania i ustala podatek przy zastosowaniu stawki 22% - bez prawa obniżenia kwoty podatku naliczonego o którym mowa w art. 19. Skoro podatnik nie prowadził w okresie objętym kontrolą ewidencji VAT nie może korzystać ze zwolnienia z art. 14 ust. 1 pkt. 1 ustawy. Organ zaznaczył, że podstawę opodatkowania u Podatnika ustalono na podstawie oszacowania przyjmując faktycznie otrzymane płatności za sprzedane towary (metoda w stu). Z uwagi, iż R. M. dokonywał sprzedaży po uprzednim otrzymaniu zapłaty na konto bankowe przyjęto, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 6 ustawy o VAT powstał z chwilą otrzymania zapłaty.