Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. VI SA/Wa 2282/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2007 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. [...]Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego nałożono na J. P. karę pieniężną w wysokości 3500 (trzech tysięcy pięciuset) złotych.

Podstawę faktyczną niniejszego rozstrzygnięcia stanowiło wykonywanie transportu drogowego taksówką bez wymaganej licencji oraz wykonywanie transportu drogowego z naruszeniem warunków dotyczących dokumentacji pracy kierowcy w zakresie: wystawienia oświadczenia poświadczającego spełnienie wszystkich wymagań określonych ustawą. Powyższe nieprawidłowości ujawniono w dniu [...] maja 2006 r. w miejscowości [...] podczas kontroli pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], co zostało potwierdzone protokołem kontroli nr [...] z dnia [...] maja 2006 r. oraz na podstawie dodatkowych ustaleń dokonanych przez organ I instancji, w wyniku których stwierdzono, iż strona nie posiada licencji na transport drogowy taksówką. Kontrolowany przedstawił tylko licencję na wykonywanie transportu drogowego taksówką nr [...], w którym wymieniony był pojazd o nr rej. [...].

W odwołaniu od niniejszej decyzji pełnomocnik strony podnosi, iż jego mandant wykonywał przez lata usługi transportowe taksówką na podstawie licencji ważnej do końca 2007 r. Ze względu na komfort pasażerów złomował pojazd, którym dotychczas wykonywał przewozy i zakupił nowy. W trakcie dopełniania formalności związanych z zakupem nowego samochodu podmiot niniejszego postępowania kilkakrotnie pytał we właściwych miejscowo urzędach czy wykonując transport taksówką musi jeszcze coś zmienić. Pełnomocnik strony podnosi, iż ukarany nie miał świadomości konieczności zgłoszenia zmian do licencji, wnosząc jednocześnie o anulowanie kary pieniężnej ze względu na znikomy stopień społecznej szkodliwości naruszenia. Pełnomocnik zarzuca również organowi I instancji niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, a także sugeruje, iż w takiej sytuacji organ I instancji powinien pozwolić stronie usunąć wykryte naruszenia i dopiero przy kolejnej kontroli po wykryciu tych samych przewinień nałożyć karę pieniężną. Podnosił również, iż kara jest niewspółmiernie wysoka w stosunku do poziomu naruszenia. Odnośnie kary w wysokości 500 złotych reprezentujący stronę twierdzi, iż brak jest podstawy prawnej do nałożenia kary pieniężnej za brak oświadczenia potwierdzającego zatrudnienie i spełnienie wszystkich wymagań określonych ustawą.