Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 3043/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Asesor WSA Hieronim Sęk, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2007 r. sprawy ze skargi "J" Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

1. Decyzją z [...] lutego 2006 r. Nr [...] i [...] Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej - dalej jako "GIKS'''' - po rozpoznaniu wniosków "J" Sp. z o.o. - dalej jako "Spółka" - z [...] kwietnia 2005 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji z [...] września 2003 r. w przedmiocie od podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od marca do grudnia 1999 r. i od stycznia do marca 2000 r.

W ocenie GIKS, decyzja z dnia [...] września 2003 r. nie narusza prawa i została wydana przez właściwy dla kwestionowanej decyzji organ kontroli skarbowej. H. M. , Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. dalej jako "UKS" miał prawo do podpisywania tych decyzji, posiadając upoważnienie otrzymane od GIKS , a w sprawie tej nie ma zastosowania art.130 § 1 pkt 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej jako "Ordynacja", nakazujący pracownikowi organu wyłączenie się od udziału w postępowaniu. Złożenie, w trybie art.221 Ordynacji, wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy nie może być przyczyną przeniesienia sprawy do innej instancji. Organ kontroli skarbowej był umocowany do wszczęcia w 2003 r. i prowadzenia postępowania podatkowego, ponieważ prawo do zastosowania tej procedury wynikało z art. 31 ustawy z 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.) - dalej jako "uks".

2. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z 7 marca 2006 r. Spółka powołała się na to, że ustawowe uprawnienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wynikające z art. 10 ust. 2 pkt 5a i 7 uks -do upoważnienia inspektorów zatrudnianych w urzędach kontroli skarbowej do przeprowadzania kontroli poza obszarem terytorialnego działania danego urzędu "nie stanowi podstawy do upoważnienia dyrektora urzędu kontroli skarbowej do wydania decyzji w pierwszej instancji z upoważnienia GIKS". Organ nadrzędny nie może przekazać uprawnień do wydania decyzji organowi niższego stopnia, gdyż jest to sprzeczne z zasadą dwuinstancyjności postępowania.