Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 lutego 2007 r., sygn. III SA/Lu 578/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Referent Monika Kutarska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 lutego 2007 r. sprawy ze skargi "[...]" Sp. z o.o. w I. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie długu celnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t. j. Dz. U. nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) i art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. nr 68, poz. 622 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania spółki "[...]" sp. z o.o. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego nr [...] z dnia [...], o retrospektywnym zaksięgowaniu kwoty wynikającej z długu celnego należnej z tytułu dopuszczenia do wolnego obrotu we Wspólnocie na podstawie dokumentu SAD nr [...] z dnia [...], Dyrektor Izby Celnej uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej wezwania do zapłaty odsetek, a w pozostałej części utrzymał decyzję w mocy.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Organ podniósł, że w dniu [...] stycznia 2006 r. w Oddziale Celnym (Urząd Celny) objęto procedurą dopuszczenia do importowany z Ukrainy przez spółkę "[...]" techniczny chlorek sodu luzem, zadeklarowany do kodu CN 2501 00 51. Organ celny przyjął przedmiotowe zgłoszenie, poddał je kontroli i uznał, iż należności przywozowe mogą być wyższe niż zadeklarowane. Organ wezwał stronę w trybie art. 248 § 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2193/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej jako WKCW) - do złożenia zabezpieczenia należności przywozowych w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą zadeklarowaną w zgłoszeniu celnym a ostateczną należną za towar. Po przeprowadzeniu postępowania w sprawie organ pierwszej instancji wydał decyzję z dnia [...] nr [...], od której strona odwołała się, wnosząc o uchylenie decyzji i zarzucając naruszenie art. 207 § 2, art. 212 Ordynacji podatkowej, art. 7 i 8 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz zasady "lex retro non agit".