Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. IV SA/Gl 346/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.) Sędzia NSA Adam Mikusiński Protokolant sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2007r. sprawy ze skargi E.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...]r. nr [...]

Uzasadnienie

W wyniku rozpatrzenia wniosku z dnia 25 listopada 2005 r. złożonego przez E. T., Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych, działając z upoważnia Prezydenta Miasta K., decyzją Nr [...] z dnia [...]r., powołując w podstawie prawnej art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego, odmówił wnioskującej przyznania dodatku mieszkaniowego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że według złożonej deklaracji rodzina wnioskującej uzyskuje stałe dochody w wysokości [...]zł w okresie rozliczeniowym, co daje miesięcznie kwotę [...]zł., a po potrąceniu kosztów utrzymania mieszkania ([...]zł), [...]zł na osobę. Wskazując na fakt posiadania samochodu osobowego [...]- rocznik [...], podkreślono, że dodatki mieszkaniowe przeznaczone są dla osób najuboższych, które z posiadanych środków pieniężnych nie są w stanie zaspokoić swych podstawowych potrzeb bytowych o swojej rodziny. Potwierdzono, że w przypadku rodziny strony zachodzi podstawa prawna do odmowy przyznania dodatku na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, gdyż sprzeczne z interesem ogólnym oraz zasadami współżycia społecznego byłoby przyznawanie dodatków mieszkaniowych, będących szczególnego rodzaju świadczeniem wypłacanym z pieniędzy publicznych, osobom posiadającym i utrzymującym samochody osobowe.

Nie godząc się z powyższą decyzją, E. T. złożyła odwołanie. Wyjaśniła, że samochód zakupiła w roku [...], czyli w okresie, kiedy nie korzystała z dodatku mieszkaniowego. Wskazała także, że jest rodziną zastępczą dla [...] dzieci, z których [...] jest niepełnosprawnych. W związku z powyższym posiadanie samochodu jest dla niej koniecznością a nie kaprysem. Podkreśliła, że jako osoba pracująca wykorzystuje ten samochód dla robienia zakupów czy wizyt z dziećmi u lekarzy -specjalistów. Dodała, iż starania by zapewnić dzieciom normalną rodzinę, przeprowadzenie remontu tego mieszkania oraz dbanie o jego czystość i utrzymanie, nie mogą wpływać na pozbawienie jej dodatku mieszkaniowego, który przecież przysługuje jej rodzinie (dochód na osobę w rodzinie niższy jest niż dochód ustawowo określony w ustawie).