Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Wr 1393/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca) Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant: Kamila Paszowska-Wojnar Po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy oprocentowania nienależnie wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za okres 1.1.2000 r. do 31.12.2000 r. o d d a l a s k a r g ę.

Uzasadnienie

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością A wnioskiem z dnia [...], uzupełnionym pismem z dnia [...], zwróciła się o wypłatę odsetek od nadpłaty, której źródłem są zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2000 r.. Podniosła strona, że decyzją z dnia [...] Nr [...] stwierdzono nadpłatę z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25.06.2002 r. sygn. K 45/2002. W związku z tym zaliczki są świadczeniem nienależnym od momentu ich faktycznej wpłaty. Stwierdziła strona, że przepis art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji nie może znaleźć zastosowania, bowiem odnosi się on do zaliczek należnych, lecz zawyżonych i skorygowanych w ostatecznym zeznaniu rocznym.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 207 oraz art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] odmawiającą stronie oprocentowania nienależnie wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za okres od 1.01.2000 r. do 31.12.2000 r. Przyznał organ odwoławczy, że orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25.06.2002 r. sygn. K 45/02 stanowi o niekonstytucyjności przepisów art. 2 pkt 2 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1102) w części, w jakiej pozbawia ona przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej przed upływem trzyletniego okresu przewidzianego w art. 30 ust. 1 zd. drugie ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu niepełnosprawnych (w brzmieniu obowiązującym w dniu 30.11.1999 r.) uprawnień określonych w art. 31 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 2 tego artykułu ustawy o rehabilitacji... w granicach, w jakich nie przewidziano regulacji przejściowych, niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy w zaufaniu do dotychczasowych przepisów rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach. Wskazał także na uchwałę składu siedmiu sędziów NSA z dnia 14.03.2005 r. sygn. FPS 4/04, w której odwołano się do przepisów Ordynacji podatkowej określających zasady i tryb postępowania w sprawach dotyczących postępowania z art. 190 ust. 4 Konstytucji, stanowiącego podstawę wszczęcia postępowania w sprawach, do których odnosiło się orzeczenia TK. W zakresie przepisów dotyczących nadpłat Ordynacja podatkowa nie posługuje się pojęciem "świadczenie nienależne", lecz odnosi się do nienależnie pobranego lub zapłaconego zobowiązania lub podatku, w definicji którego mieszczą się zaliczki. Wskazał organ, że istotą nadpłaty, która powstaje w wyniku orzeczenia wydanego przez Trybunał Konstytucyjny jest to, że zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie takiego zobowiązania (art. 21 § 1 pkt 1), jednak podstawa prawna dla powstania tego zobowiązania jest niezgodna z Konstytucją. Zatem w sytuacji występującej w przedmiotowej sprawie bezsprzecznie zastosowanie mają przepisy art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, co wynika wprost z art. 73 § 1 tej ustawy. Odwołał się organ do treści przepisu art. 73 § 2 i art. 74 Ordynacji podniósł, że nie można pomijać tej części przepisu, która stwierdza, że dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. Podkreślił organ, że nadpłata w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r., powstała w wyniku orzeczenia TK, została stronie zwrócona w wyniku złożenia przez nią dnia 5.08.2002 r. wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz korekty zeznania rocznego. Podniósł organ odwoławczy, że Ordynacja podatkowa nie dopuszcza istnienia nadpłaty w zaliczkach.