Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 stycznia 2007 r., sygn. III SA/Wa 3220/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Asesor WSA Sylwester Golec, Asesor WSA Dariusz Turek (spr.), Protokolant Emilia Kasperowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M. B. i M. B. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1998 r. oddala skargę

Uzasadnienie

W trakcie kontroli działalności PPH [...], którego właścicielem był M. B., Urząd Kontroli Skarbowej stwierdził nieprawidłowości w działalności gospodarczej firmy przejawiające się w zaniżeniu dochodu podatnika. Urząd Kontroli Skarbowej wniósł zatem pismem z dnia 21 czerwca 2000r. o przeprowadzenie kontroli doraźnej zeznania rocznego za 1998r. złożonego przez małżonków M. i M. B.

W dniu 11 lipca 2000r. do Urzędu Skarbowego zostało złożone pełnomocnictwo, z którego wynikało, iż zostało udzielone przez M. B., jako właściciela uprawnionego do reprezentowania Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego [...], pracownikowi tego przedsiębiorstwa H. H., do wystąpienia w postępowaniu kontrolnym.

Organ podatkowy przyjął, iż złożone pełnomocnictwo nie dotyczy postępowania w sprawie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania Państwa M. i M. B. za 1998r., lecz odnosi się do postępowania kontrolnego działalności "PPH [...]". Organ podatkowy podjął bezskutecznie wielokrotnie próby wyjaśnienia zakresu udzielonego pełnomocnictwa oraz umocowania przez stronę (pisemnie i telefonicznie). W wyniku braku odpowiedzi od podatnika i pełnomocnika, w dniu 19 września 2000 r. organ kontrolujący poinformował M. B. oraz H. H., iż H. H. nie posiada umocowania do reprezentowania podatnika w postępowaniu kontrolnym dotyczącym zeznania podatkowego. Pisma pozostały bez odpowiedzi. W zaistniałej sytuacji organ podatkowy uznał, iż brak jest przesłanek do uznania H. H. pełnomocnikiem strony.