Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Łd 457/06

Dnia 17 stycznia 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi- Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędziowie Sędzia WSA Paweł Kowalski, Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Protokolant asystent sędziego Arkadiusz Widawski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2007 roku sprawy ze skargi S. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. Ośrodka Zamiejscowego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2002 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. Ośrodka Zamiejscowego w P. na rzecz S. B. kwotę 2.898 (dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

UZASADNENIE

W wyroku z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie o sygn. akt l SA/Łd 561/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie określenia S. B. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2002 r., wskazując jednocześnie na konieczność przeprowadzenia przez organ podatkowy uzupełniającego postępowania dowodowego.

Uwzględniając zalecenia zawarte w wyroku Sądu, Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uchylił w dniu [...] wcześniejszą decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w przedmiocie zobowiązania w podatku VAT za grudzień 2002 r. oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. Ośrodka Zamiejscowego w P., na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), art. 21 § 1 i § 3a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 10 ust. 1 i 2, art. 19 ust. 1 i 2, art. 27 ust. 4, art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) określił S. B. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za grudzień 2002 r. w wysokości 26.573 zł. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, iż w wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług w 2002 r. stwierdzono, że firma Handlowo-Usługowo-Produkcyjna "A" S. B. była płatnikiem podatku od towarów i usług i posługiwała się numerem identyfikacji podatkowej. Przedmiotem prowadzonej przez S. B. działalności gospodarczej w 2002 r. był przede wszystkim obrót złomem metali nieżelaznych. W kontrolowanym okresie obrót wykazywany przez podatnika w rejestrach sprzedaży VAT był zgodny z obrotem deklarowanym w deklaracji VAT-7. Jak podał organ, postępowanie kontrolne przeprowadzono także w firmie P.P.H.U. "B" D. O. z siedzibą w L., będącej kontrahentem firmy H.U.P. "A" S. B. wykazało, że w firmie "B" nie był prowadzony rejestr sprzedaży. Podatek należny za grudzień 2002 r. S. B. zadeklarował w kwocie 22.748 zł., ale go nie uiścił. Organ ustalił nadto, iż w dokumentach źródłowych F.H.U.P. "A" z 2002 r., oprócz faktur o numerach od 1 do 12 znajdowały się oryginały faktur o numerach 13 i 14, które kontrolowany podatnik zaewidencjonował w rejestrze zakupów towarów, prowadzonym dla celów podatku VAT i rozliczył w deklaracji VAT-7 za grudzień 2002 r., a których właściciel firmy "B" nie przedstawił i nie uwzględnił w deklaracji VAT-7. W pisemnych wyjaśnieniach składanych w toku postępowania D. O. tłumaczył, że złom pozyskiwał od okolicznych rolników, płacąc im bezpośrednio gotówką bez pokwitowania. Nie prowadził rejestru zakupu złomu i ewidencji osób, od których ten złom kupował. Złom przetrzymywał w komórce znajdującej się na podwórku w miejscu zamieszkania. Podatnik podał też, że nie posiadał własnych środków transportu umożliwiających przewożenie złomu, samochody pożyczał od teścia lub znajomych. Rozliczenie za najem samochodu odbywało się w formie gotówkowej. Na podstawie oryginałów faktur zakupu, będących w posiadaniu F.H.U.P. "A" organ ustalił, że samochody wskazywane na fakturach przez D. O., użyczane do przewozu złomu, były samochodami osobowymi, tylko jeden z nich był samochodem ciężarowym. W toku postępowania organ przeprowadził wnioskowany przez kontrolowanego dowód z przesłuchania świadków A. W. i A. W. - pracowników firmy "A", który w ocenie organu I instancji nie przyczynił się do potwierdzenia okoliczności dostarczania złomu do firmy S. B. przez D. O., gdyż na zadawane pytania osoby przesłuchiwane odpowiadały wymijająco. Jako miarodajny materiał dowodowy organ uznał: ostateczną decyzję [...] wydaną w dniu [...] przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. wobec D. O., określającą zobowiązanie podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2003 r. oraz umarzającą postępowanie podatkowe za miesiąc grudzień 2002 r. i orzekającą, iż zobowiązanie podatkowe w miesiącu grudniu 2002 r. zadeklarowane przez P.P.H.U. "B" D. O. nie wystąpiło oraz protokół przesłuchania D. O. w dniu 2 sierpnia 2005 r. w Komendzie Powiatowej w L.. Na podstawie oceny całego materiału dowodowego organ uznał, że stosownie do art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) faktury wystawione w grudniu 2002 r. przez P.P.H.U. "B" na rzecz FHUP "A", dokumentują pozorne transakcje sprzedaży. Zdaniem Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej taka ocena stanu faktycznego znajduje swoje uzasadnienie w rozstrzygnięciu zawartym w ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. Nr [...], a także nieprzekonujących i sprzecznych ze sobą zeznaniach składanych przez D. O. na różnych etapach postępowania i przed różnymi organami. Dalej organ przytaczając treść art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27 poz. 268 ze zm.) stwierdził, iż faktury od nr 1 do nr 14 - na łączną kwotę 91.904,57 zł, w tym wartość netto - 75.331,60 zł i podatek VAT - 16.572,97 zł, zostały zaewidencjonowane w rejestrze zakupu towarów F.H.U.P. "A" prowadzonym dla celów podatku VAT i o kwotę podatku naliczonego zawartego w tych fakturach, S. B. obniżył podatek należny za grudzień 2002 r. Natomiast jak wskazał organ, w myśl art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług. A zatem, w związku z zaewidencjonowaniem w rejestrze zakupu za grudzień 2002 r. podatku naliczonego zawartego w fakturach nie potwierdzających nabycia towarów od P.P.H.U. "B" w kwocie 16.572,97 zł, podatnik naruszył art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). W wyniku zawyżenia podatku naliczonego za grudzień 2002 r., obniżającego podatek należny o kwotę 16.572 zł, zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, wartość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc, organ określił w innej wysokości, niż wynikająca ze złożonej deklaracji.