Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 stycznia 2007 r., sygn. II SA/Łd 740/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), Protokolant Agnieszka Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...], nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 k.p.a oraz art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1 i art.. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) odmówił M. C. przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej w III Rzeszy. W uzasadnieniu decyzji odwołując się do treści art. 2 ust. 2 lit. a powołanej ustawy wskazano, że represją w rozumieniu ustawy jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 roku, na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 świadczenie przysługuje w wysokości 0,5% przeciętnego wynagrodzenia w kwartale kalendarzowym poprzedzającym termin ostatniej w 1995 roku waloryzacji emerytur i rent, za każdy pełny miesiąc trwania pracy, o której mowa w art. 2, nie więcej jednak łącznie niż 10% tego wynagrodzenia. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wykazała natomiast, że wnioskodawczyni nie spełniła przesłanek warunkujących przyznanie świadczenia pieniężnego, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 2 pkt 2 lit. a ustawy, ponieważ jak ustalono pobyt na deportacji trwał od dnia 16 czerwca 1944 roku - data urodzenia do dnia 3 września 1944 roku tj daty wyzwolenia miejscowości Champlin, w której przebywała. Ustawa natomiast nie przewiduje przyznania uprawnienia do świadczenia tylko przez sam fakt urodzenia podczas deportacji.