Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 stycznia 2007 r., sygn. II SA/Kr 2612/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki (spr.) Sędziowie: NSA Anna Szkodzińska WSA Ewa Rynczak Protokolant: Anna Fugiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi A.D. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 18 września 2003 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia skargę oddala

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] .2003r. nr [...] Egz. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] powołując art. 80 ust.2 pkt 1; art. 83 ust.1 ustawy z 7.07.1994r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 1994r. nr 89, poz. 414) w związku z art. 20 § 1 pkt 4, art. 119, 120 § 1, 121 §2, 122 i 64 "a" § 1 pkt 1 ustawy z 17.06.1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ( Dz. U. z 1991r. nr 36, poz.161) nałożył na zobowiązanego A.D. grzywnę w wysokości [...] złotych w celu przymuszenia do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym oraz obowiązek uiszczenia opłaty za wydanie postanowienia w wysokości [...] złotych. Z uzasadnienia postanowienia wynikało, iż zobowiązany nie wykonał obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym, co obliguje organ do wszczęcia postępowania egzekucyjnego w administracji i zastosowania przewidzianego w ustawie środka w postaci grzywny. Za zastosowaniem grzywny w maksymalnym jej wymiarze przemawia zasada celowości, a tym celem jest doprowadzenie do realizacji ciążącego na zobowiązanym obowiązku. Zastosowana grzywna przymusi zobowiązanego do jego wykonania. Na skutek zażalenia A. D. od powołanego postanowienia i Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z 18.09.2003 roku nr [...] na podstawie art. 138 § 2 i 123 w związku z art. 144 k.p.a oraz w związku z art. 18 i 23 § 4 ustawy z 17.06.19966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ l instancji. Wedle organu odwołującego egzekucja w przedmiotowym postępowaniu dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego, a ściślej obowiązku przymusowej rozbiórki budynku-co wynika z ostatecznej decyzji wydanej przez organ l instancji. Powyższe ustalenia wyczerpują przesłanki z art. 121 § 4 i 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a zatem organ pierwszej instancji stosując art. 121 § 2 wskazanej ustawy niewłaściwie wyliczył wysokości grzywny w celu przymuszenia. Wobec faktu, że zachodzą w związku z powyższym podstawy do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego zaskarżone postanowienie podlega uchyleniu, a sprawa przekazana być musi do ponownego rozpatrzenia. Z postanowieniem tym nie zgodził się A.D. składając skargę do tutejszego Sądu i zarzucając, że z treści postanowienia wynika, iż odnosi się ono jedynie do wysokości nałożonej grzywny, a pomija istotę sprawy t.j. zasadność orzeczonej rozbiórki przez pryzmat sytuacji osobistej i majątkowej zobowiązanego. Wedle skarżącego organy nadzoru budowlanego nie przyjmują do wiadomości pism, w których wskazuje on podstawy , w oparciu o które prowadził rozbudowę, a nadto był już karany grzywną orzeczoną w postępowaniu sądowym nakazem karnym. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wnosił o oddalenie skargi.