Wyrok WSA w Kielcach z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Ke 303/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.),, Sędzia WSA Ewa Rojek, Protokolant Krzysztof Czarnecki, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M.R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Ke 303/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...], nr [...], Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...], nr [...], w przedmiocie określenia dla M. R. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w kwocie 16863,40 zł., z tytułu wprowadzenia na polski obszar celny towaru w postaci samochodu ciężarowego marki MAN według zgłoszenia celnego nr. [...] z dnia [...].

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w dniu 28 sierpnia 2003r. M. R. zgłosił w Oddziale Celnym do procedury dopuszczenia do obrotu używany samochód ciężarowy MAN 26 402, rok produkcji 1995. Do zgłoszenia dołączono m.in. rachunek potwierdzający zakup samochodu, świadectwo przewozowe EUR-1 nr [...], DWC, oświadczenie o poniesionych kosztach transportu, dowód rejestracyjny i opinię techniczną samochodu. Zgłoszenie zostało przyjęte pod względem formalnym, zarejestrowane, zaś towar zgodnie ze zgłoszeniem objęty procedurą dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem obniżonej stawki celnej. W dniu 15 kwietnia 2005r. do Izby Celnej wpłynęło pismo Z4215F-9814/03-1 z dnia 11 kwietnia 2005r. z informacją władz niemieckich, iż użyta świadectwie przewozowym EUR-1 nr [...] pieczęć Urzędu Celnego w LÖBAU jest pieczęcią sfałszowaną, co uniemożliwia zgodnie z ustaleniami Protokołu nr 4 Układu Europejskiego, potwierdzenie pochodzenia samochodu ciężarowego MAN 26 402, zgłoszonego przez M. R. Postanowieniem z dnia [...], nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego zawiadomił stronę o toczącym się postępowaniu celnym oraz wszczął postępowanie w sprawie określenia kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru objętego zgłoszeniem. Decyzją z dnia [...], nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego uznał zgłoszenie celne M. R. z dnia 28 sierpnia 2003r. za nieprawidłowe w zakresie elementów kalkulacyjnych i określił prawidłową kwotę długu celnego oraz podatku VAT z tytułu importu towaru. Decyzja ta została uchylona na skutek odwołania M. R. decyzją Dyrektora Izby Celnej nr [...], a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, w postępowaniu wszczętym postanowieniem Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...]., nr [...], organ ten w dniu [...]. wydał decyzję, w której uznał zgłoszenie celne z dnia 28 sierpnia 2003r. za nieprawidłowe w zakresie elementów kalkulacyjnych, tj. zastosowanej stawki celnej oraz zapisów w polach 36,47 dokumentu JDA SAD. Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Celnego określił kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 16863,40 zł. z tytułu wprowadzenia na polski obszar celny towaru w postaci samochodu ciężarowego marki MAN ze zgłoszenia celnego z dnia 28 sierpnia 2003 r. Organ odwoławczy rozpatrując odwołanie M. R. od tego rozstrzygnięcia wydał decyzję będącą przedmiotem badania w niniejszej sprawie, w której podzielił stanowisko organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia podniósł, iż zgodnie z treścią art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 54/04 poz. 535 ze zmianami) jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Zgodnie zaś z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania (powstanie długu celnego), a przy określeniu podatku od towarów i usług w prawidłowej wysokości stosuje się przepisy, które wiążą w tym czasie dane zdarzenie (import towaru) z powstaniem takiego zobowiązania. Innymi słowy w przypadku importu towaru do Polski przed dniem 1 maja 2004r. należy stosować prawo materialne obowiązujące w momencie powstania obowiązku podatkowego tj. przepisy określone w ustawie z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz.U. nr 11 z 1993r. poz. 50 z późn. zm.). Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 tej ustawy z chwilą powstania długu celnego powstaje obowiązek podatkowy od towarów i usług w imporcie towarów, a za podstawę opodatkowania w imporcie towarów zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 4 przyjmuje się wartość celną powiększoną o należne cło. Z uwagi na brak możliwości zastosowania obniżonej stawki celnej i konieczność zastosowania stawki autonomicznej (w wysokości 35 %) uległa zmianie wartość należnego cła z tytułu importu dla towaru zgłoszonego przez M. R.. Z powodu powyższych uregulowań prawnych oraz zmiany wartości należnego cła organ odwoławczy za prawidłowe uznał określenie przez Naczelnika Urzędu Celnego właściwej podstawy opodatkowania podatkiem VAT z tytułu importu oraz określenie prawidłowej kwoty podatku od towaru i usług. Dyrektor Izby Celnej wyjaśnił dodatkowo, iż po zwolnieniu towaru zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy o podatku VAT organ celny może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych. W przedmiotowej sprawie organ celny pierwszej instancji zadecydował, iż określenie prawidłowych należności celno-podatkowych z tytułu importu towaru będzie prowadzone dwutorowo, tj. po zakończeniu postępowania celnego prowadzone będzie postępowanie podatkowe. W takiej sytuacji ciężar prowadzenia postępowania dowodowego (zbieranie i ocena dowodów) został przesunięty na postępowanie celne, w trakcie którego organ celny musiał wykazać wystąpienie zdarzenia powodującego powstanie długu celnego oraz określić właściwe elementy kalkulacyjne na dzień powstania długu celnego. Na podstawie tych elementów określił zaś prawidłową kwotę długu celnego. Natomiast postępowanie podatkowe jest tylko pochodną postępowania celnego, które niejednokrotnie sprowadza się do czynności czysto technicznych, polegających na wydaniu decyzji podatkowej zgodnie z zasadami ustalonymi w Ordynacji podatkowej. Innymi słowy, postępowanie podatkowe prowadzone po zakończonym postępowaniu celnym ma za zadanie doprowadzić do określenia prawidłowej kwoty podatku VAT z tytułu importu towaru w oparciu o określone w postępowaniu celnym elementy kalkulacyjne. Z uwagi na powyższe Naczelnik Urzędu Celnego wydając decyzję podatkową z dnia [...], nr [...], nie był zobowiązany podawać podstaw prawnych dotyczących postępowania celnego, gdyż podstawy te organ pierwszej instancji wskazał w decyzji [...] z dnia [...]. W ocenie organu nie można również uznać, iż postępowanie podatkowe przed organem pierwszej instancji prowadzone było bez wymaganego Ordynacją podatkową wszczęcia postępowania. Przeczy temu fakt odebrania przez M. R. w dniu 22 czerwca 2005r. postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...], zgodnie z treścią którego organ pierwszej instancji wszczął postępowanie w sprawie określenia kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru. Organ odwoławczy nie stwierdził także naruszenia art. 210 § 1 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż w zaskarżonej decyzji Naczelnik Urzędu Celnego podał podstawę prawną przywołując art. 33 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Na mocy tego przepisu naczelnik urzędu celnego jest umocowany do sprawdzenia dokumentu SAD w zakresie podatku od towarów i usług w imporcie, a jeżeli w trakcie kontroli stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wskazana nieprawidłowo, wówczas wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Nadto organ odwoławczy nie uznał za trafny zarzutu naruszenia art. 178 § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż strona zapoznana została prawidłowo z materiałem dowodowym sprawy. Nieudostępnienie akt stronie postępowania organ odwoławczy uznał za naruszenie przepisów postępowania, które jednak nie mogło mieć wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, gdyż od czasu zakończenia postępowania żadna ze stron postępowania nie wniosła nowych dokumentów. Przesunięcie zaś daty wydania decyzji przez organ pierwszej instancji spowodowane było dwukrotnym wnioskiem strony o przesunięcie daty wydania rozstrzygnięcia z uwagi na fakt ubiegania się o wydanie świadectwa przewozowego EUR-1. Naruszenie przez ten organ przepisu art. 140 Ordynacji podatkowej nie miało wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy oraz nie wywołało dla strony szkodliwych skutków albowiem organ odstąpił od naliczania odsetek, a tym samym przesunięcie daty wydania decyzji nie miało wpływu na wysokość zobowiązania.