Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. IV SA/Gl 254/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.) Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek Protokolant stażysta Anna Michalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi N. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 23 stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

W wyniku rozpatrzenia wniosku z dnia 15 listopada 2005 r. złożonego przez N. K., Prezydent Miasta R decyzją Nr [...] z dnia 1 grudnia 2005r., powołując w podstawie prawnej art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) odmówił wnioskującemu przyznania dodatku mieszkaniowego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że wnioskujący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną i dwójką dzieci i uzyskuje stałe dochody z tytułu wynagrodzenia za [...] ([...]) w wysokości miesięcznie [...]zł, podczas gdy stałe wydatki rodziny wynoszą kwotę [...] zł. Z poczynionych ustaleń organ wywiódł, że strona może samodzielnie regulować opłaty mieszkaniowe, tym bardziej, że posiadane środki przeznacza na utrzymanie samochodu osobowego, zakupionego w roku 2005 r., czyli w trakcie pobierania (od 1999r.) wnioskowanego świadczenia. Organ podkreślił, iż w trakcie przeprowadzonego postępowania nie potwierdzono niezbędności tegoż samochodu przy wykonywaniu pracy, podobnie jak nie można uznać, iż jest on niezbędnym warunkiem przy zatrudnieniu. Zdaniem organu, środki, które przeznaczane są na zakup benzyny, utrzymanie i eksploatację samochodu, mogą być przeznaczone na uiszczanie wydatków związanych z zajmowanym mieszkaniem. Zatem ustalono, że w przypadku rodziny wnioskującego występuje rażąca dysproporcja pomiędzy dochodami wykazanymi w deklaracji a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy, wykazującym, że jest ona w stanie uiszczać wydatki związane z zajmowaniem lokalu mieszkalnego wykorzystując własne środki i posiadane zasoby majątkowe. Podkreślając, że dodatki mieszkaniowe przeznaczone są dla osób niezamożnych, często pozostających bez pracy lub innego dochodu, które pozostając w trudnej sytuacji finansowej, nie są w stanie przy wykorzystaniu własnych środków zaspokoić własnych potrzeb mieszkaniowych. W rozpatrywanej sytuacji utrzymywanie samochodu, nie należy do niezbędnych i podstawowych potrzeb, dlatego należało orzec jak w sentencji.