Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Gd 164/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Szumacher, Sędziowie Asesor WSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 29 grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2000 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 1.571 (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/Gd 164/06

U z a s a d n i e n i e

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia

[...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2000 r., określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości 1.229,00 zł wobec deklarowanej przez stronę w deklaracji VAT-7 za ten miesiąc w wysokości 10.120,00 zł, korygując wykazaną przez spółkę "A" w rozliczeniu za marzec 2000 r., kwotę podatku naliczonego do odliczenia o kwotę 8.891,00 zł.

Od powyższej decyzji spółka "A" wniosła odwołanie, zarzucając naruszenie prawa proceduralnego i materialnego, w szczególności art. 23 § 1 w zw. z art. 193, art. 121 § 1, art. 122, art. 180, art. 187, art. 188 i art. 194 Ordynacji podatkowej oraz art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z § 54 ust. 4, pkt 5a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r.

W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik kwestionuje wszystkie ustalenia, domniemania i wywody dotyczące podstawy prawnej odpowiedzialności strony, ponieważ ustalenia w tym zakresie są bardzo ogólnikowe, nie poparte dowodami.

Organ podatkowy uznał, że sporne faktury dokumentują czynności, które nie zostały dokonane. Ustalenia te organ pierwszej instancji dokonał w oparciu o dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 194 Ordynacji podatkowej, przyjmując, że akt oskarżenia wobec pana J.N. jak i wyrok w jego sprawie są dokumentami urzędowymi i korzystają z domniemania prawnego oraz mają szczególną moc dowodową. Pełnomocnik strony wskazuje, iż prawomocny wyrok dotyczący pana J.N., nie odnosi się do transakcji ze skarżącą.