Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wr 22/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym; Przewodniczący: Sędzia WSA - Jerzy Strzebińczyk Sędziowie: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Asesor WSA - Anetta Chołuj (sprawozdawca) Protokolant: - Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych oddala skargę.

Uzasadnienie

W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, wszczętego z wniosku Komisariatu Policji w L., Prezydent Miasta L. decyzją z dnia [...] Nr [...] powołując się na art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002r. Nr 147, poz. 1231 ze zm.) orzekł o cofnięciu z dniem [...] zezwolenia Nr [...] na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu, w placówce gastronomicznej przy ul. W. [...] w L. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż wystąpiły przesłanki dające podstawę do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

W odwołaniu od tej decyzji, działający w imieniu strony pełnomocnik domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości lub uchylenia decyzji i przekazania sprawy organowi administracji do ponownego rozpatrzenia. Podnosił, iż zaskarżona decyzja narusza przepisy art. 18 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, poprzez dowolną interpretację tego przepisu, a w szczególności poprzez przyjęcie, że w czasie prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącą, z wykorzystaniem zezwolenia na sprzedaż napoi alkoholowych, doszło do naruszenia w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy zakłócenia porządku publicznego w związku ze sprzedażą napoi alkoholowych przez dany punkt sprzedaży. Wskazał, iż strona została pozbawiona czynnego udziału w prowadzonym postępowaniu, a w szczególności prawa wypowiedzenia się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego stanowiącego podstawę do wydania zaskarżonej decyzji. Zarzucał, że organ pierwszej instancji nie ocenił wiarygodności zebranego w sprawie materiału dowodowego tj. opinii wydanej w przedmiotowej sprawie przez Policję i Straż Miejską. W ocenie strony opinia Straży Miejskiej jest dla niej korzystniejsza i nią powinien posiłkować się organ rozstrzygając w przedmiotowej sprawie. A ponadto podniósł, że organ przyjął jako dowód w sprawie nieprawomocny wyrok Sądu Rejonowego w L., Wydział VII Grodzki z dnia 7 lipca 2005r.