Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Wr 93/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta Asesor WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant Aleksandra Madej po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za luty 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Urząd Skarbowy w K. decyzją z dnia [...] określił L. B. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za luty 2001 r. w kwocie [...] powołując, jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 14 ust. 6, ust. 10 pkt 1 lit.b, art. 15 ust. 1 art.7 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.)- dalej w skrócie uptu. Z uzasadnienia decyzji wynika, że obowiązek podatkowy, w podatku od towarów i usług, z którego podatnik się nie wywiązał, powstał w związku ze sprzedażą w dniu [...], za kwotę [...], samochodu osobowego marki Opel Astra, nabytego za granicą w dniu [...].

Od decyzji tej strona nie wniosła odwołania.

W dniu [...] L. B. złożył wniosek (uzupełniony pismem z dnia [...]) o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...], określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług za luty 2001 r., zarzucając rażące naruszenie prawa materialnego, tj. § 69 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym(Dz. U. nr 109, poz.1245 ze zm.) - dalej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r.

Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. decyzją z dnia [...] odmówił stwierdzenia nieważności wymienionej we wniosku decyzji. Wskazał, iż w ramach postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji organ nie rozpatruje ponownie sprawy co do istoty, ale wyłącznie ustala czy wystąpiły wskazane przez stronę przesłanki wymienione w art. 247 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) - dalej w skrócie Op. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej Urząd Skarbowy, określając zobowiązanie w podatku od towarów i usług, nie dopuścił się rażącego naruszenia §69 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r. Organ powołując orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 maja 2004 r. sygn. akt FSK 2/04 stwierdził, że o rażącym naruszeniu prawa nie można mówić jeśli na gruncie przepisu, na którego naruszenie wskazano, możliwy jest wybór różnych jego interpretacji, a każda z tych interpretacji daje się uzasadnić z jednakową mocą. W ocenie organu możliwe są dwie interpretacje §69 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999 r.