Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 2017/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Sokołowska, asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi M. A. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 23 stycznia 2006 roku, M. A. zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S. o umorzenie zaległości z tytułu składek ZUS wraz z odsetkami. Wyjaśniła, iż zobowiązanie wobec ZUS powstało wskutek niewypłacalności kontrahentów. Wskazała na trudną sytuację życiową i rodzinną, m.in. wychowywanie dwójki dzieci w wieku szkolnym oraz przewlekłą chorobę. Ponadto podniosła, iż osiąga dochody w wysokości 1.000 zł.

Decyzją z dnia [...] marca 2006 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił M.A. umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w części finansowanej przez płatnika. Organ rentowy w uzasadnieniu ustalił, iż Skarżąca pracuje zawodowo, utrzymuje dwójkę małoletnich dzieci. Wskazał, że Skarżąca pozostaje nadal w związku małżeńskim, mimo stwierdzenia, iż jest z mężem w "nieformalnej separacji". Organ rentowy zwrócił uwagę, iż teściowe Skarżącej, którzy ją wspomagają finansowo otrzymują świadczenia emerytalne w łącznej wysokości 4018,99 zł. Tym samym mimo wykazywania ciężkiej sytuacji, rodzina nie korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, z dotacji czy zasiłków, co w ocenie organu pozwala przypuszczać, iż jest w stanie, we własnym zakresie zaspokoić niezbędne potrzeby życiowe. Stwierdził, iż Skarżąca jest właścicielką dwóch samochodów, które ze względu na ich wartość rynkową nie mieszczą się w koszyku minimum socjalnego. W dalszej części wskazał, iż stosownie do art. 28 ust. 1 i ust. 3a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), powoływanej dalej jako u.s.u.s., oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ( Dz. U. Nr 141, poz. 1365, dalej jako rozporządzenie Ministra z 2003 r.) nie można jednoznacznie stwierdzić, że Skarżąca nie jest w stanie opłacić należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla niej i rodziny. Podsumowując organ rentowy wskazał, iż zgodnie z art. 30 u.s.u.s przepisy dotyczące umorzenia zaległości względem ZUS, nie mają zastosowania do składek finansowanych przez ubezpieczonych nie będących płatnikami składek.