Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 2551/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Asesor WSA Artur Kot, Asesor WSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (powoływany dalej jako "Prezes Zakładu") w wyniku złożonego przez S. K. - Skarżącego w niniejszej sprawie, wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (powoływanego dalej jako "Zakład") z dnia [...] maja 2006 r., którą to decyzją odmówiono umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy wraz z odsetkami oraz kosztami upomnienia za okresy i w kwotach wskazanych w sentencji decyzji.

Skarżący reprezentowany przez pełnomocnika B. K. (matkę) pismem z dnia 13 marca 2006 r. wystąpił z wnioskiem o umorzenie ww. należności. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że Skarżący od 2000 r. jest osobą bezrobotną i bezdomną, posiadającą ogromne problemy ze znalezieniem pracy. Nieopłacone należności są wynikiem nierentowności firmy, którą Skarżący prowadził. Ponadto, pełnomocnik podniósł, że kontakt ze Skarżącym jest ograniczony z uwagi na brak po jego stronie środków finansowych i poszukiwanie pracy na terenie całego kraju.

Decyzją z dnia [...] maja 2006 r. Zakład działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 oraz art. 28 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz 887 z późn. zm.; powoływanej dalej jako "u.s.u.s."), w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 141, poz. 1365; powoływanego dalej jako "rozporządzenie z dnia 31 lipca 2003 r.") odmówił umorzenia należności wywodząc, iż w sprawie brak jest przesłanek umorzenia przewidzianych w przywołanych przepisach. Odnośnie przesłanki całkowitej nieściągalności organ wskazał, iż od dnia 30 stycznia 2006 r. zadłużenie Skarżącego zostało objęte postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym przez urząd skarbowy i nie została stwierdzona nieściągalność. Z kolei w zakresie umarzania należności z uwagi na ważny interes zobowiązanego Zakład podkreślił, iż Skarżący nie udokumentował posiadania statusu osoby bezrobotnej, osiąganych dochodów, miejsca pobytu, ani też kosztów utrzymania. W ocenie organu za umorzeniem mogą przemawiać tylko okoliczności nadzwyczajne i niezależne od postępowania dłużnika, bądź spowodowane działaniem czynników na które nie mógł on mieć wpływu. Osobę prowadzącą działalność gospodarczą obciąża zarówno ryzyko z nią związane, w tym jej nierentowność, jak i obowiązek ponoszenia związanych z nią kosztów. Zdaniem Zakładu ważny interes uzasadniający umorzenie należności z tytułu składek mogą uzasadnić jedynie sytuacje wyjątkowe. Tymczasem Skarżący nie wykazał, aby ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną spłata zadłużenia mogła pozbawić jego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Jest on osobą młodą i zdolną do podjęcia zatrudnienia. Przebywając za granicą posiada potencjalne możliwości zarobkowania i uzyskiwania dochodów, co umożliwi spłatę zadłużenia.