Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 2385/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.), Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] maja 2006 r. Nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zwany dalej "Prezes Zakładu" utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...].03.2006 r. (nie wskazano jej numeru) odmawiającą Panu M. Z. umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy wraz z odsetkami, dodatkowej opłaty oraz kosztów upomnienia. Prezes Zakładu nie uwzględnił zarzutów w stosunku do decyzji wydanej przez organ I instancji, podniesionych przez stronę we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy takich jak:

1) dokonanie błędnych ustaleń faktycznych na których oparto rozstrzygnięcie w I instancji do których należy zaliczyć stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu decyzji, iż skarżący nie ponosi żadnych kosztów utrzymania mieszkania w W., w którym zamieszkuje wraz z partnerką,

2) kwota jaka pozostaje skarżącemu na utrzymanie po potrąceniu należności wobec ZUS wynosi 280 zł, ponieważ utrzymuje się tylko z renty przyznanej przez ZUS a granicę ubóstwa w Polsce określono na kwotę 504 zł, a więc odmowę umorzenia należności z uwagi na brak ważnego interesu strony należy uznać za dowolną i arbitralną, nie mającą pokrycia w rzeczywistości i jest niezgodne z obowiązującym prawem,