Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 2631/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Pinkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Mazur, Asesor WSA Hieronim Sęk, Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz skarżącego 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z 16 lutego 2006 r. R. B., zwany Skarżącym, zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej Zakładem) z wnioskiem o umorzenie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy. Wyjaśnił, że chociaż od 1 lipca 2002 r. terminowo regulował zobowiązania wobec Zakładu, to obecnie znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, która uniemożliwia mu spłatę zadłużenia. Prowadzona przez niego działalność gospodarcza przynosi niskie dochody, w związku z czym zamierza ją zlikwidować. Nadmienił, że od 1 grudnia 2005 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Jego żona korzysta z urlopu wychowawczego, otrzymując stosowne świadczenie z tego tytułu. Jednocześnie Skarżący zaznaczył, iż nie korzystał z żadnej pomocy publicznej

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. Zakład - działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 oraz art. 28 ust. 1 - 3 oraz art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.; powoływanej dalej jako uosus) - odmówił Skarżącemu umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy. W uzasadnieniu decyzji Zakład podniósł, że w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi przesłanka całkowitej nieściągalności zadłużenia, albowiem Skarżący tytułem wynagrodzenia za pracę otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1.133,70 zł (brutto) miesięcznie. Ponadto osiąga dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie rodzina Skarżącego otrzymuje pomoc z Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. Nadto organ ustalił, że Skarżący posiada zobowiązania z tytułu zaciągniętego kredytu bankowego i jest właścicielem samochodu osobowego marki Punto 55 SX. Zdaniem organu za odmownym załatwieniem wniosku przemawiały, oprócz całkowitej nieściągalności zadłużenia, także długi okres dochodzenia należności i fakt osiągania dochodów.