Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 2552/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Pinkowski, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Mazur, Asesor WSA Hieronim Sęk (spr.), Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi I. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz I. S. kwotę 170 zł (słownie: sto siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej "Prezesem Zakładu"), po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonego przez I. S. - Skarżącego w niniejszej sprawie, utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej "Zakładem") z dnia [...] maja 2005 r. odmawiającą umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztami upomnienia, w kwotach wskazanych w decyzji.

Skarżący wnosząc o umorzenie ww. należności powoływał się na trudną sytuację finansową oraz niskie obroty z prowadzonej działalności gospodarczej. Podniósł, że na jego utrzymaniu pozostaje cała rodzina, w tym studiujący syn oraz młodsze dzieci uczęszczające do szkoły podstawowej.

Zakład ustalił, że Skarżący ma na swym utrzymaniu pięcioosobową rodzinę, która korzysta z pomocy społecznej. Zdaniem organu Skarżący nie udokumentował jednak z czego się utrzymuje, gdyż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przynosi zysku, żona jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, podobnie jak najstarszy syn, który studiując w niepaństwowej szkole, ponosi koszty związane z opłatą czesnego w wysokości 1300 zł. Skarżący jest ponadto właścicielem pojazdu, a samochód bez względu na wartość rynkową oraz koszty związane z jego eksploatacją, nie mieści się w katalogu dóbr minimum socjalnego. Przy takich ustaleniach Zakład stwierdził, że w sprawie brak jest podstaw do umorzenia przedmiotowych należności w oparciu o art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.; powoływanej dalej jako "u.s.u.s."), przewidujący umarzanie należności z uwagi na przesłankę całkowitej nieściągalności. Podstaw tych organ nie znalazł również w ramach art. 28 ust. 3a i ust. 3b u.s.u.s. w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 41, poz. 1365; powoływanego dalej jako "rozporządzenie z dnia 31 lipca 2003 r."), które dotyczą umarzania należności ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek w uzasadnionych przypadkach pomimo braku ich całkowitej nieściągalności w sytuacji, gdy zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny.