Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Lu 487/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie NSA Anna Kwiatek, WSA Bogusław Wiśniewski (spr.), Protokolant Stażysta Magda Gryzek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 06 grudnia 2006r. sprawy ze skargi A.P. i Z.P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...]r. Nr [...]. II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2005r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po zweryfikowaniu zeznania podatkowego PIT-36 określił A. i Z. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok w kwocie 71520,30 złotych.

W motywach rozstrzygnięcia podano, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w firmie P.P.U.H "[...]-- Z.P. stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne w kwocie 187 509, 27 złotych. Zakwestionowane odpisy amortyzacyjne dotyczyły dwóch suszarni tunelowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i przyjętych do używania z dniem 31 sierpnia 1999 r. o wartości początkowej 1173,120 złotych oraz 1128 000 złotych. Według organu dokonane odpisy amortyzacyjne pozostawały w sprzeczności z przyjętą metodą amortyzacyjną , jakim była w jego ocenie metoda degresywna. O zastosowaniu tej właśnie metody świadczą dokumenty OT - przyjęcia środka trwałego nr 7/99 i 8/99 z dnia 31 sierpnia 1999r. podpisane przez podatnika i tabela amortyzacyjna z 1999 r. Na dokumentach OT w rubryce dotyczącej sposobu umarzania środków trwałych zamieszczony jest zapis "degres 8/2--, a w tabeli amortyzacyjnej z 1999r. zapisano " amort. degres". Obok w kolumnie dotyczącej stawki zapisano "2 x 8-- . Wybór tej metody potwierdzają wyjaśnienia złożone przez księgową K.S. Suszarnie w pierwszym roku ich używania były amortyzowane stawką 8 % podaną w wykazie, podwyższoną o współczynnik 2,0. W następnych latach podatkowych podatnik nie dokonywał jednak pomniejszenia wartości początkowej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, co jest istotą degresywnej metody amortyzacji , ale za podstawę naliczenia odpisów przyjmował wartość początkową przyjętą do ewidencji środków trwałych. Wskazuje to na zastosowanie przez podatnika indywidualnej metody amortyzacji. Organ uznał w tej sytuacji, że podatnik dokonał zmiany metody amortyzacji, co jest niedopuszczalne. W rozumieniu bowiem § 9 ust. 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. Nr 6, poz.35 ze zmianami) stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych podatnicy ustalają na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zasada ta została utrzymana w przepisie przejściowym art.7 ust.5 pkt.1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatki dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz.1104) , według którego dla środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2001 r. podatnicy kontynuują stosowanie metody amortyzacji określonej dla danego środka trwałego w miesiącu rozpoczęcia jego amortyzacji do czasu pełnego zamortyzowania.