Wyrok WSA w Kielcach z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Ke 268/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Asesor WSA Mirosław Surma, Protokolant Łukasz Pastuszko, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 grudnia 2006 roku sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej III i IV raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2004 rok uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

I SA/Ke 268/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję Burmistrza Miasta S. z dnia [...] znak [...] i umorzyło postępowanie w sprawie odmowy umorzenia J. W. zaległości podatkowej III i IV raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2004r. w kwocie 154,40zł oraz odmowy umorzenia odsetek za zwłokę w kwocie 36,00zł.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, że na skutek wniosku J. W. o umorzenie zaległości podatkowej za 2004r. organ podatkowy pierwszej instancji decyzją z dnia [...] znak [...] odmówił zastosowania wobec podatniczki ulgi podatkowej polegającej na umorzeniu III i IV raty łącznego zobowiązania pieniężnego za 2004r., powołując się na fakt, że kwestia odmowy udzielenia J. W. ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych za 2004r. została rozstrzygnięta wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2006r., sygn. akt I SA/Ke 573/05. Wyrokiem tym Sąd oddalił skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta S. znak [...] odmawiającą zastosowania tożsamej ulgi. Zdaniem organu pierwszej instancji, od czasu wydania przytoczonego wyroku po stronie zobowiązanej nie wystąpiły nowe okoliczności uniemożliwiające zapłatę zobowiązań podatkowych. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego występując z nowym wnioskiem o zastosowanie ulgi podatkowej J. W. nie uzasadniła go merytorycznie. Nie wykazała, że pomiędzy datą wydania decyzji ostatecznej a datą złożenia wniosku nastąpiły takie okoliczności, nieznane w postępowaniu poprzednim, które uzasadniają ponowne złożenie wniosku. W tej sytuacji organ odwoławczy uznał, iż w sprawie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, rozumiana jako moc prawna prawomocnego orzeczenia, wydanego w postępowaniu jurysdykcyjnym, wykluczająca ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy. Konsekwencją procesową korzystania przez prawomocny wyrok z powagi rzeczy osądzonej jest to, że nie można skutecznie wszcząć postępowania w tym samym przedmiocie i między tymi samymi stronami.