Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2006 r., sygn. I SA/Wr 357/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu W składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mr-z (sprawozdawca) Sędzia NSA - Halina Betta Asesor WSA - Dagmara Dominik Protokolant: Edyta Luniak Po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 listopada 2006 r. sprawy ze skargi: R. M. A w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: określenia za listopad 2003 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny miesiąc oraz określenia za grudzień 2003 r. zobowiązania w podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi R. M. - prowadzącego Przedsiębiorstwo A z siedzibą w L., jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. Nr [...] z dnia [...] w sprawie określenia za listopad 2003 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny miesiąc w wysokości [...], oraz określenia za grudzień 2003 r. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w kwocie [...].

Jak wynika z ustaleń faktycznych, przeprowadzona w siedzibie skarżącego kontrola podatkowa, obejmująca swym zakresem rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość rozliczeń należności budżetowych za rok 2003, wykazała, że deklarowany przez podatnika za okres od 1 listopada do 31 grudnia 2003 r. obrót netto z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych był znacząco niższy aniżeli nakłady związane z ich wytworzeniem. Wskazaną okoliczność organ podatkowy poddał szczegółowej kontroli, podczas której dokonano rozliczenia ilościowo-wartościowego wyprodukowanych i sprzedanych wyrobów gotowych. Analiza dokumentów źródłowych za kontrolowany okres, w tym ilościowy ruch wyrobów gotowych oraz rozliczenie zużytych do produkcji tkanin podstawowych ujawniło między innymi, że podatnik nie rozliczył zużycia [...] zakupionych tkanin podstawowych. W toku dalszego postępowania podatnik twierdził, że z materiału tego zostało uszytych ok. [...] szalików i [...] kołnierzy, które w formie "gratisów" zostały dodane do uszytych wcześniej płaszczy. Twierdzenia te organy podważyły, wskazując na brak w dokumentacji podatnika jakichkolwiek dowodów potwierdzających taki przebieg zdarzeń. Okoliczności tych nie potwierdziły też inne dowody zgromadzone w sprawie, w tym sporządzone inwentaryzacje za sporne miesiące oraz wyjaśnienia składane przez kontrahentów podatnika. Ponadto jak wykazały organy, uszycie takiej ilości towarów (przy normach podanych przez podatnika) wymagałoby zużycia znacznie większej ilości materiału (ok. [...]) niż ilość jaką dysponował podatnik ([...]). Wyjaśnienia podatnika dotyczące szali i kołnierzy wydanych w formie "gratisów" nie zostały w żaden sposób odnotowane w prowadzonych przez niego urządzeniach księgowych. Mimo wzywania o przedstawienie jakichkolwiek dowodów uwiarygodniających jego twierdzenia, podatnik dowodów takich nie przedstawił zasłaniając się brakiem ustawowego obowiązku prowadzenia ewidencji rozliczenia materiałowego, dokumentacji magazynowej czy choćby posiadania dowodów przekazania wyrobów do sprzedaży swoim odbiorcom. Odmawiając podania danych dotyczących szerokości zakupionego materiału, źródeł zaopatrzenia, rozmiarów i modeli szytej odzieży oraz rzeczywistych norm zużycia poszczególnych materiałów w kontrolowanym okresie, żądał jednocześnie, aby to organy wykazały wszystkie te okoliczności. Kwestionował przy tym wszelkie podejmowane przez organy próby ustalenia stanu faktycznego i przeprowadzane przez organy dowody. Uchylając się od obowiązku ewidencjonowania zdarzeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, pomijał okoliczność, że dla uznania wydatków na zakup materiałów za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym - miał obowiązek wykazać związek poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem ze sprzedaży wytworzonych z nich wyrobów.