Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. III SA/Wa 1983/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2006 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz Fundusz Pracy 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza na od Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz strony skarżącej kwotę 24 zł (dwadzieścia cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 stycznia 2006 roku, M. C. zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. o umorzenie zadłużenia. Wniósł o wyjaśnienie i uzasadnienie zadłużenia powstałego w okresie od 28 grudnia 1999 roku do 28 kwietnia 2000 roku. Wskazał, iż do chwili obecnej był przekonany, iż nie jest dłużnikiem ZUS, ponieważ kilkakrotnie Wydział Rozliczeń Kont Płatników wystawiał mu zaświadczenie o niezaleganiu z płatnościami. Przedstawił iż posiada jedno z ww. zaświadczeń z dnia [...] stycznia 2003 roku. Podniósł, iż jest rzetelnym płatnikiem, zawsze przestrzegał terminów wpłat składek. Wskazał, iż nie jest w stanie płacić bieżących składek i jednocześnie zaległości wraz z odsetkami sprzed sześciu lat. Wyjaśnił, iż obecnie prowadzi zakład, który nie prosperuje najlepiej, ma również na utrzymaniu żonę i troje dzieci. Podsumowując wniosek wskazał, iż zadłużenie powstało nieświadomie, a przez kilka lat urosło z powodu niekompetencji pracowników organu rentowego.

Decyzją z dnia [...] marca 2006 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. C. umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, Fundusz Pracy w łącznej kwocie 2.805,80 zł. Organ w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności stwierdził, iż stosownie do art. 28 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa ubezpieczeniowa, należności z tytułu składek mogą zostać umorzone jedynie w razie całkowitej ich nieściągalności. W dalszej kolejności organ powołując się na regulację art. 28 ust. 3a ustawy ubezpieczeniowej oraz § 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne ( Dz. U. Nr 141, poz. 1365), wskazał, iż należności z tytułu składek mogą być w uzasadnionych przypadkach umarzane pomimo braku całkowitej nieściągalności, gdy zobowiązany wykaże, iż ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić należności, ponieważ powodowałoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny, w szczególności w przypadku, gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Wyjaśniono, iż Skarżący uzyskuje dochody z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 300 zł miesięcznie. Ponadto źródłem dochodu 3 - osobowej rodziny jest wynagrodzenie żony zatrudnionej w B. S. Stwierdzono, iż Skarżący zobowiązany jest do opłacania alimentów wobec dwójki dzieci. Ponadto nie posiada majątku ruchomego i nieruchomego, z którego możliwe jest prowadzenie egzekucji. Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz oceniając sytuację materialną i rodzinną wnioskodawcy, Zakład doszedł do wniosku, iż w sprawie nie zachodzi całkowita nieściągalność oraz w zapłata przedmiotowej należności pozbawi Skarżącego i jego rodzinę środków niezbędnych do zachowania podstawowych potrzeb życiowych.