Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 listopada 2006 r., sygn. II SA/Łd 729/06

Dnia 21 listopada 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień, Asesor WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), Protokolant asystent sędziego Beata Czyżewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 listopada 2006 r. sprawy ze skargi C. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] nr [...] przyznającą C. D. zasiłek stały w wysokości 42,30 zł miesięcznie na okres od 1 maja 2006 r. do 30 kwietnia 2008 r.

W uzasadnieniu tej decyzji Kolegium wskazało, iż materialnoprawną podstawę przyznawania zasiłków stałych stanowi przepis art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z póź. zm.), zgodnie z którym zasiłek stały przysługuje pełnoletniej osobie: 1) samotnie gospodarującej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub niepełnosprawności, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, pozostającej w rodzinie, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub 2) niepełnosprawności, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę w rodzinie są niższe od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie. Zasiłek stały ustala się, w przypadku osoby w rodzinie, w wysokości różnicy między kryterium dochodowym na osobę w rodzinie, tj. 316 zł (art. 8 ust. l pkt 2) a dochodem na osobę w rodzinie (art. 37 ust. 2 pkt 2 ustawy). Wysokość zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł oraz niższa niż 30 zł. Wyjaśniło nadto, iż organ pomocy społecznej wydając decyzję w sprawach zasiłku stałego jest związany przepisami prawa, a warunki uzyskania zasiłku stałego, jak i jego wysokość zostały ściśle określone przez ustawodawcę. Organ pomocy społecznej nie ma, więc, w ocenie SKO w P., możliwości ustalania tego zasiłku w innej wysokości niż wynika to z obowiązujących przepisów. Powołując przepis art. 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, wywiodło, iż świadczenia pieniężne z pomocy społecznej przyznaje się i wypłaca za okres miesiąca kalendarzowego, począwszy od miesiąca, w którym został złożony wniosek wraz z wymaganą dokumentacją. W przypadku, gdy uprawnienie do świadczenia nie obejmuje całego miesiąca, świadczenie przyznaje się za niepełny miesiąc, a kwotę świadczenia ustala się, dzieląc pełne kwoty przez liczbę dni kalendarzowych tego miesiąca i mnożąc przez liczbę dni objętych świadczeniem. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. zauważyło, iż C. D. orzeczeniem Powiatowego Zespołu do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. z dnia [...] nr [...] została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 12 marca 2006 r. i ma charakter okresowy, orzeczenie wydano, bowiem na okres do 30 kwietnia 2008 r. Posiadanie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oznacza, w ocenie SKO w P., całkowitą niezdolność do pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej (art. 6 pkt 1). Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. odwołując się do przeprowadzonej w dniu 9 maja 2006 r. aktualizacji wywiadu środowiskowego ustaliło, iż wnioskodawczyni prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem, a źródłem ich utrzymania w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku, tj. w kwietniu 2006 r., była renta A. D. w wysokości 547,46 zł. Zwróciło nadto uwagę na wskazaną przez skarżącą w odwołaniu informuję o sytuacji zdrowotnej jej rodziny oraz o problemach finansowych, w szczególności na okoliczność, iż oboje z mężem od wielu lat systematycznie się leczą; a otrzymywana przez męża renta w wysokości 547,46 jest niewystarczająca na zakup leków i zaspokojenie podstawowych potrzeb, zaś pomoc otrzymywana z MOPR jest znikoma, wskutek czego często rodzinie brakuje pieniędzy na żywność. Mając na uwadze opisany wyżej stan faktyczny i prawny Kolegium stwierdziło, że decyzja organu I instancji przyznająca C. D. zasiłek stały z pomocy społecznej począwszy od 1 maja 2006 r., tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek wraz z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności do dnia 30 kwietnia 2008 r., tj. do końca ważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, jest prawidłowa. W ocenie tego Kolegium, prawidłowo została również ustalona wysokość zasiłku stałego, dochodem rodziny w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku była, bowiem renta męża skarżącej w wysokości 547,46 zł, co w przeliczeniu na osobę stanowiło kwotę 273,73 zł, a wysokość zasiłku stałego stanowiąca różnicę pomiędzy kryterium dochodowym na osobę w rodzinie (3 1 6 zł - zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy) a dochodem na osobę w rodzinie (273,73 zł) wynosiła 42,27 zł. Stosownie zaś do art. 106 ust. 3c ustawy kwoty świadczeń pieniężnych zaokrągla się w górę do dziesięciu groszy.