Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 listopada 2006 r., sygn. II SA/Łd 731/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.), Asesor WSA Renata Kubot-Szustowska, Protokolant Agnieszka Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2006 roku sprawy ze skargi H.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...], z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez H.S., od decyzji Prezydenta Miasta Ł. Nr [...], z dnia [...] w sprawie zasiłku okresowego, działając na podstawie przepisu art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 roku, Nr 98, poz. 1081 ze zm.), art. 6 pkt 3, art. 8 ust. 1 i 3, art. 14, art. 38 ust. 1 i art. 106 ust. 1 i 4, art. 107 ust. 1, 4 i 5, oraz art. 150 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż Prezydent Miasta Ł. decyzją Nr [...], z dnia [...], po ponownym rozpatrzeniu wniosku H.S., odmówił przyznania zasiłku okresowego w miesiącu styczniu 1999 roku.

Od decyzji powyższej H.S. złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. stwierdzając, iż decyzję otrzymał od "śmierdzących leni i fałszerzy dowodów" dopiero w dniu 24 stycznia 2006 roku, natomiast sprawa została rozpoznana w dniu [...], na co brak dowodów w tej decyzji, zaś w dniu 9 grudnia 2005 roku, organ pierwszej instancji nie miał jeszcze gotowej decyzji i odmówił udostępnienia jej stronie.

Odwołujący się opisując przebieg sprawy, stwierdził, że organ pierwszej instancji wydał 10 decyzji odmownych i w każdej "oszust" podnosi brak środków finansowych, a jeżeli udziela pomocy, to tylko dla tych osób, które nie posiadają żadnej renty i dochodów, zaś dla odwołującego się decyzje są zawsze odmowne. Ponadto odwołujący się stwierdził, iż "bardzo ładnie jakaś bezczelna świnia uzasadniła decyzję", że po uchyleniu jej przez organ odwoławczy należało ustalić sytuację rodzinną i majątkową strony zgodnie z obowiązującymi normami prawa, przy czym błędnie organ pierwszej instancji twierdził, kłamiąc, że przestrzega prawa. Zdaniem odwołującego się przepisy są dla biednych ludzi, nie zaś dla "tej łobuzerii".