Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. III SA/Gd 526/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski Sędziowie NSA Anna Orłowska WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) Protokolant Asystent sędziego Robert Daduń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2006 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 17 lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia 19 stycznia 2006 r., nr [...] w oparciu o art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) oraz 104 k.p.a. odmówił M. K. przyznania dodatku mieszkaniowego.

Organ w uzasadnieniu wyjaśnił, że zgodnie z ustawą o dodatkach mieszkaniowych dodatek mieszkaniowy może być przyznany osobie, która spełnia równocześnie trzy warunki. Po pierwsze strona musi posiadać tytuł prawny do lokalu, po drugie spełniać kryterium dochodowe, a także powierzchnia użytkowa zajmowanego przez nią lokalu nie może przekraczać o więcej niż 30% powierzchni normatywnej; jednak nie więcej niż 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu nie przekracza 60%. Wnioskodawca spełniał wszystkie te warunku. Jednak zgodnie z art. 7 ust. 3 w/w ustawy mimo spełnienia powyższych warunków, organ przyznający dodatek mieszkaniowy może odmówić jego przyznania, jeżeli ustali, że występuje rażąca dysproporcja między niskimi dochodami wykazanymi w złożonej deklaracji (wniosku), a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy, uzasadniająca nie przyznanie pomocy finansowej na wydatki mieszkaniowe.