Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 padziernika 2006 r., sygn. I SA/Wr 72/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Marta Samiczek (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz Asesor WSA Dagmara Dominik Protokolant po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 października 2006 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia podatku od spadków i darowizn I. Uchyla zaskarżoną decyzję; II. Zasądza na rzecz skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 715,00 ( siedemset piętnaście ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania III. Orzeka, że decyzja wymieniona w pkt I nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

A. W. w dniu [...] powołała się na otrzymaną w 1991 r. od Z. i J. R. darowiznę kwoty [...]. Wskazała również, że na okoliczność zawarcia tej darowizny nie została sporządzona żadna umowa. W toku postępowania ustalono, iż darowizna ta nie została zgłoszona do opodatkowania, zaś Darczyńca zmarł [...].

Decyzją z dnia [...] (nr [...]), organ pierwszej instancji ustalił A. W. z tytułu otrzymania darowizny środków pieniężnych w wysokości [...] - przyjmując, że na dzień powstania obowiązku podatkowego - [...] stanowiła równowartość [...] - podatek od spadków i darowizn w wysokości [...].

W odwołaniu od tej decyzji podatniczka zarzucała naruszenie postanowień art. 6 ust. 4 i art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przez ich błędną wykładnię. Nie kwestionując istnienia obowiązku podatkowego zarzuciła jednak, iż organ podatkowy w błędny sposób ustalił wysokość podstawy opodatkowania. Jej zdaniem przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie mógł mieć w sprawie zastosowania, gdyż przedmiotem darowizny była kwota środków pieniężnych (walut obcych) a nie rzeczy lub praw majątkowych. Pieniądz jest zaś środkiem płatniczym, czerpiącym swą wartość z umowy społecznej, gwarantowanej przez emitenta (określone Państwo). Skoro wartością pieniądza jest jego nominalna siła nabywcza a nie wartość jako rzeczy, brak jest uzasadnienia dla ustalania podstawy opodatkowania w wartości innej, niż nominalna w chwili nabycia. Przywołała przepis art. 358 kodeksu cywilnego, regulujący zasadę nominalizmu, z której wynika, iż pieniądz ma taką wartość, jaka mu nadało państwo -emitent w odpowiednim napisie lub znaku. Konkludując wywodziła, iż podstawą opodatkowania jest wartość nominalna kwoty pieniędzy, stanowiąca wartość darowizny, która winna być przeliczona po kursie z dnia otrzymania darowizny.