Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 października 2006 r., sygn. I SA/Wr 1511/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Tkacz- Rutkowska Sędziowie: Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca) Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant: Paulina Wódka po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 października 2006 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Inspektor Kontroli Skarbowej nie uznał za koszt uzyskania przychodów wydatków, które ocenił jako nakłady inwestycyjne, a które spółka zakwalifikowała jako koszty remontów.

Dotyczyło to wydatków związanych z obiektami:

W. O. - kwota [...],

L., ul. G. - kwota [...],

Salon samochodowy w L. kwota - [...],

Budynek blacharski - kwota [...],

Drogi, parkingi, sieć gazowa-kwota [...].

Razem wydatki nie uznane przez Spółkę jako wydatki inwestycyjne stanowią kwotę [...].

W odwołaniu od decyzji organu I instancji podatnik wnosił o jej uchylenie w całości, zarzucając naruszenie art. 187 § 1 - Ordynacji podatkowej przez nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych sprawy, tj. nie przeprowadzenie wnioskowanych dowodów z zeznań świadków oraz dowodu z opinii biegłego.

Zdaniem podatnika rozliczenia wykonanych robót, Spółka dokonała zgodnie z wytycznymi Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa. Wyjaśnił, że w 2002 r. Spółka zamierza dokonać korekty z tytułu poniesionych kosztów zaliczonych w 2000 r. do inwestycji i zakwalifikować je do remontów. Ostatecznie jednak, nie kwestionuje ustaleń Inspektora UKS, co do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków inwestycyjnych w kwocie [...] oraz zasadności nie uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w kwocie [...] z tytułu umorzenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przy ul. Igielnej we W. Podatnik zarzucił także nieuwzględnienie przy obliczaniu podatku strat z lat ubiegłych. Zdaniem spółki Kontrola przeprowadzona za rok 1997 i 1998, w efekcie których wydane zostały decyzje wymiarowe, nie uwzględniła oczywistego faktu nieważności umów pożyczek zawieranych przez Spółkę z członkiem Zarządu, jako czynności prawnej z samym sobą. Zatem naliczenie oprocentowania od pożyczek nieważnych z mocy prawa, stanowi naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym nieprawidłowo organ podatkowy I instancji przyjął, że strata w latach 1997-1998 nie wystąpiła.