Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 padziernika 2006 r., sygn. I SA/Po 445/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Skwierzyńska Sędziowie NSA Jerzy Małecki(spr.) As.sąd. WSA Katarzyna Nikodem Protokolant sekr.sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2006 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z niejaw- nionych źródeł przychodów za 1999 r. o d d a l a s k a r g ę /-/K.Nikodem /-/M.Skwierzyńska /-/J. Małecki

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...] 2003 roku wszczął wobec R. K. postępowanie podatkowe w sprawie opodatkowania za rok 1999 dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, w związku z faktem, iż poniesione w tym roku wydatki w łącznej kwocie [...]zł przekroczyły uzyskane przychody w kwocie [...]zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania organ podatkowy w dniu [...]2005 roku wydał decyzję (nr [...]), w której wymierzył skarżącemu podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1999 w kwocie [...]zł od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów. W uzasadnieniu dokonanego rozstrzygnięcia organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, powołując się na ustalenia faktyczne, iż wykazane w zeznaniu podatkowym za rok 1999 przychody nie pokrywały w całości wydatków dokonanych w tym samym okresie. W konsekwencji, zdaniem organu, wykazana różnica pomiędzy wydatkami poniesionymi w 1999 roku a dochodami z ujawnionych źródeł - stanowiła przychód, który nie posiadał pokrycia w ujawnionych źródłach i w związku z tym należało zastosować regulację z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od powyższej decyzji podatnik, reprezentowany przez doradcę podatkowego, złożył odwołanie, w którym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji. Organowi podatkowemu pierwszej instancji zarzucił on naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 20 ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez błędne przyjęcie, iż poniesione przez stronę w 1999 roku wydatki nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonych w tym roku oraz latach poprzednich. Zdaniem podatnika organ podatkowy pierwszej instancji naruszył swym postępowaniem także liczne przepisy proceduralne tj. art. 120, art. 122, art. 187, art. 191 oraz art. 210 §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa poprzez nienależyte przeprowadzenie postępowania dowodowego, a przede wszystkim poprzez nie przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków. W opinii pełnomocnika strony, organ ustalając wysokość przychodu uzyskanego przez podatnika zaniżył go nie biorąc pod uwagę między innymi lokaty bankowej, otrzymanych od członków rodziny darowizn, a także kwot pieniężnych otrzymanych w wyniku wykonania umów przechowania - depozytu nieprawidłowego.