Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 4 padziernika 2006 r., sygn. II SA/Bd 663/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Sędziowie WSA: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA Anna Klotz Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Bydgoszczy na rozprawie w dniu 4 października 2006r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2006r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bd 663/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] 2005 r., nr [...] Burmistrz Miasta R. orzekł o wymeldowaniu J. Z. z miejsca pobytu stałego przy ul. O. w R. W uzasadnieniu wskazano, iż w trakcie postępowania wyjaśniającego ustalono, że wyżej wspomniany nie zamieszkuje pod wskazanym adresem od 1989 r.. Przebywa natomiast bez zameldowania na ul. M. w R.

W odwołaniu od powyższej decyzji Janusz Ziółkowski wskazał, iż narusza ona rażąco prawo. Zarówno uzasadnienie faktyczne decyzji jak i prawne nie spełniają, zdaniem strony, wymogów określonych przepisie art. 107 § 3 k.p.a. Ponadto odwołujący się zarzucił organowi nie uwzględnienie okoliczności, iż ojciec - R. Z., uniemożliwia mu mieszkanie w budynku przy ul. O. Robi to za pomocą gróźb, awantur, wymiany zamków. W efekcie wielokrotnie dochodziło do interwencji policji, podczas których ojciec był często pod wpływem alkoholu. Sytuacja powyższa zmusiła skarżącego do zawiadomienia Prokuratury Rejonowej w R. o popełnieniu przestępstwa przewidzianego w art. 207 § 1 kk. W związku z chorobą alkoholową R. Z. Prokurator Rejonowy w R. w dniu [...] 2005 r. skierował wniosek o jego leczenie odwykowe. Przy tym mimo ustnego informowania organu o powyższym przez skarżącego, w aktach sprawy nie ma na ten temat żadnej wzmianki. Ponadto w odwołaniu wskazano, iż skarżący codziennie przebywa na O. Tam znajduje się m.in. magazyn jego firmy, jego rzeczy osobiste, meble, pies i tam właśnie spędza większość dnia (poza sklepem). Groźby ze strony ojca sprawiają jednak, iż nie może tam zawsze nocować. Odwołujący się zakwestionował twierdzenie organu, iż nie zamieszkuje na O. od 1989 r. Nie potwierdzają tego bowiem żadne dokumenty ani zeznania świadków. Jedynym świadkiem, który zeznał, że J. Z. zamieszkuje na ul. M. jest mało wiarygodny dzielnicowy K. K. - który to został odsunięty od prowadzonych czynności w sprawie karnej przeciwko R. Z. z powodu stwierdzonych nieprawidłowości. Skarżący wskazał również, iż organ przesłuchał świadków jedynie pod kątem jego zamieszkania przy ul. M., nie przesłuchał zaś właścicieli posesji O. Skarżący wskazał również na naruszenia przepisów, których dopuścił się organ: wzywając na rozprawę - podanie nieaktualnej podstawy prawnej, brak nazwy organu wzywającego na rozprawę, wzywanie świadków w charakterze strony; sporządzając protokoły przesłuchań świadków - brak wskazania gdzie dokonano czynności, nie określono, kto i w jakim charakterze był obecny przy czynności i jakie uwagi zgłosiły strony, nie odczytano protokołu wszystkim obecnym i nie został on podpisany przez te osoby. Ponadto skarżący zwrócił uwagę, iż w protokole przesłuchania p. K widnieją poprawki, a w ostatniej linijce wykreślono jakieś stwierdzenie w sposób uniemożliwiający jego odczytanie. Przy tym nie zapewniono J. Z. możliwości uczestniczenia we wszystkich przesłuchaniach świadków. Ponadto wszystkie pisma od organu były do skarżącego kierowane na adres M., a nie pod jego faktyczny adres zamieszkania, a ponieważ pod wyżej wskazanym adresem nie mógł odebrać korespondencji doręczano mu pisma w sklepie przy ul. M. Odwołujący się wskazał również, iż sporządzający protokół jego przesłuchania urzędnik wpisał, rzekomo na podstawie dowodu osobistego J. Z., iż zamieszkuje on na M., co nie jest zgodne z prawdą. Ponadto skarżący podnosi, iż protokół oględzin został sporządzony na miejscu oględzin jedynie do miejsca, gdzie podtrzymuje on swoje twierdzenia o zamieszkiwaniu na ul. O. w R. Całą resztę sporządził urzędnik bez udziału stron. W protokole oględzin nie opisano rzeczy będących własności J. Z. znajdujących się w dniu wizji w piwnicy i garażu, ani też znajdujących się w pokoju opisanym jako trzeci. Ponadto skarżący wskazał, iż pod pismem R. Z. z dnia [...] 2004 r., w którym wyżej wymieniony stwierdza, iż jego syn od 15 lat mieszka na M., figurują dwa podpisy osób potwierdzających powyższe oświadczenie. Zdaniem skarżącego oba podpisy złożyła ta sama osoba. W związku z powyższym, po zapoznaniu się z powyższym dokumentem, w dniu 21 listopada 2005 r. J. Z. powiadomił Prokuraturę Rejonową w R. o możliwości popełnienia przestępstwa, polegającego na posługiwaniu się sfałszowanym dokumentem. Ponadto skarżący zarzucił organowi, iż nie zażądał od wnioskodawcy tytułu prawnego do lokalu. Spośród osób wskazanych jako świadkowie w piśmie z dnia 5 września 2005 r. stanowiącym wniosek o wznowienie zawieszonego postępowania w sprawie wymeldowania J. Z. prowadzący postępowanie urzędnik przesłuchał jedynie K. K. W pozostałych dwóch przypadkach (R. K., J. Z.) wystarczyły tylko oświadczenia. Narusza to, zdaniem skarżącego, zasadę dążenia przez organ do poznania prawdy materialnej i zapewnienia stronie udziału w postępowaniu. Skarżący zakwestionował wiarygodność oświadczenia złożonego przez J. Z. wskazując, iż odbiega ono od zeznań złożonych przez tego samego w postępowaniu toczącym się przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego.