Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 wrzenia 2006 r., sygn. IV SA/Po 1077/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym dnia 22 września 2006 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi J. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w punkcie [...] ([...]). 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz J. C. kwotę [...] ( [...]) zł tytułem zwrotu kosztów sądowych /-/ M. Dybowski

Uzasadnienie

sygn. IV SA/Po 1077/05

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej: Kierownik Urzędu) na podstawie art. 154 § 1 i 2 i art. 22 ust. 1, i art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.j. Dz. U. 42/02/371 ze zm.- dalej ustawa): 1. uchylił decyzję własną z dnia [...] r. nr [...] i poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] r. nr [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego; 2. odmówił J.C. przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu pobytu w obozie przesiedleńczym w K. Łódzkim od [...] do [...] r.

W uzasadnieniu Kierownik Urzędu wskazał, że pismo Strony w sprawie zakończonej decyzją własną Kierownika Urzędu z dnia [...] r., potraktował- zgodnie z dyrektywą art. 235 § 1 kpa (wobec nie powołania się Strony na ustawowe podstawy wznowienia postępowania bądź na podstawy stwierdzenia nieważności uprzedniej decyzji)- jako wniosek o uchylenie decyzji własnej w trybie art. 154 kpa. W sprawie zmienił się stan prawny- wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2003 r. sygn. SK 4/02 (Dz.U. 72/03/658) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 22 ust. 3 ustawy, w oparciu o które wydano poprzednie decyzje, z art. 2 i art. 32 Konstytucji RP. Dlatego należało wydane w sprawie decyzje uchylić. "Po analizie przedłożonych przez stronę dokumentów" ( nie precyzując żadnego z tych dokumentów) organ uznał, że nie zachodzą w sprawie przesłanki art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy; w szczególności nie uznano za wiarogodne przedstawionych przez Stronę zeznań świadków (nie przywołując żadnego z nich), gdyż zostali oni wysiedleni z innych niż Strona miejscowości; w czasie pobytu w obozie mieli [...] i [...] lata; przeciętny stan osobowy w obozach przesiedleńczych wynosił od kilkuset do kilku tysięcy osób, a pobyt w obozie trwał od kilku dni do kilku tygodni. Nie sposób przyjąć, by świadkowie mogli zapamiętać Stronę- osobę sobie wtedy nie znaną.