Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Opolu z dnia 7 wrzenia 2006 r., sygn. II SA/Op 439/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant Sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2006 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił M. K. przyznania uprawnień kombatanckich z wnioskowanego tytułu pełnienia służby w ruchu oporu. Jako materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia organ przyjął przepis art. 1 ust. 2 pkt 3 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.). W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że M. K. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich w oparciu o art. 1 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, który stanowi, iż za działalność kombatancką uznaje się: pełnienie służby w polskich podziemnych formach i organizacjach, w tym w działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny 1939 - 1945. Organ ustalił, iż M. K. w czasie wnioskowanej działalności kombatanckiej miała 14 lat. Uznał więc, iż ze względu na wiek nie mogła pełnić służby w Batalionach Chłopskich lecz co najwyżej dorywczo wykonywać na jej rzecz czynności pomocnicze, o czym sama informowała w kwestionariuszu. Dalej organ podkreślił, że pomoc oddziałom partyzanckim była moralnym obowiązkiem wszystkich obywateli polskich zamieszkujących tereny okupowane. Dlatego, w ocenie organu, zachowanie M. K., choć chwalebne, nie stanowi wystarczającej podstawy do przyznania uprawnień kombatanckich w oparciu o art. 1 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy. Jednocześnie organ odnotował, iż wnioskodawczyni nie uzyskała pozytywnej rekomendacji Zarządu Okręgowego Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych w O.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00