Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 wrzenia 2006 r., sygn. II SA/Lu 548/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Asesor WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Anna Chmielewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 września 2006 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]., Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 1 ust. 2 pkt 3 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego / Dz. U. z 2002 r., Nr 42, poz. 371 ze zm. / utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...]., wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. i art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji własnej z dnia [...].

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ podał, że M. K. wnosił o przyznanie uprawnień kombatanckich z tytułu służby w Armii Krajowej w 1944 r. Ostateczną decyzją z dnia [...] r. organ odmówił mu przyznania uprawnień kombatanckich. U podstaw tego rozstrzygnięcia organ stwierdził, że nie została w sprawie udowodniona okoliczność, by M. K. miał pełnić służbę w szeregach Armii Krajowej. Następnie organowi zostały przedstawione nowe dowody. Wobec tego Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wznowił postępowanie administracyjne w sprawie przyznania M. K. uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia służby w Armii Krajowej w okresie 1944 r., na podstawie art. 149 § 1 i § 2 k.p.a. oraz art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. / postanowienie z dnia [...] r. /. W wyniku wznowienia postępowania administracyjnego organ ocenił zgłoszone dowody. Uznał, że nie dają podstawy do uchylenia ostatecznej decyzji własnej z dnia [...] . Nowi świadkowie przesłuchani w sprawie nie dysponowali żadną bezpośrednią wiedzą na temat działalności M. K. w Armii Krajowej. Nie potwierdzili tych okoliczności, które wcześniej podawali w pisemnych oświadczeniach. Nie pamiętali żadnych istotnych okoliczności, dotyczących ewentualnej działalności konspiracyjnej M. K.. Zarząd Główny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej odmówił M. K. udzielenia pozytywnej rekomendacji, wskazując na granicę wieku przy przyjmowaniu do służby w Armii Krajowej. Natomiast korzystne dla wnioskodawcy rekomendacje pozostałych rekomendujących stowarzyszeń kombatanckich zostały wystawione w oparciu o twierdzenia świadków, których następnie nie potwierdzili, składając zeznania. Zatem nie mogą być uznane za pozytywną przesłankę dla oceny prawnej żądania M. K..