Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 wrzenia 2006 r., sygn. IV SA/Gl 690/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie NSA Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Protokolant asystent sędziego Agnieszka Drewniak po rozpoznaniu w dniu na rozprawie w dniu 21 września 2006 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Powiatowy Inspektor Sanitarny w W. powołując się na § 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 65, poz. 294 ze zm.) oraz art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stwierdził u skarżącego M. F. choroby zawodowej - zawodowego [...].

M. F. złożył odwołanie od tej decyzji wywodząc, że rozpoznany u niego [...] uzasadnia orzeczenie choroby zawodowej. Decyzją z dnia [...] r. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. po rozpatrzeniu odwołania utrzymał decyzję pierwszoinstancyjną w mocy. Motywem wydania rozstrzygnięcia takiej treści było stwierdzenie, że pomimo wykazanego [...], lekarze orzecznicy nie rozpoznali u M. F. choroby, czyli podstawowego elementu niezbędnego do podjęcia decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej. Z tego względu organ II instancji nie dostrzegł podstaw do uchylenia decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego.

Na skutek skargi M. F. Naczelny Sąd Administracyjny powyższe decyzje uchylił wyrokiem z dnia 4 grudnia 2003 r., sygn. akt II SA/Wr 2745/2000, dochodząc do przekonania, że nie odpowiadają one prawu. W uzasadnieniu wyroku Sąd podzielił pogląd organów orzekających, iż skarżący pracował w warunkach szkodliwych, narażających na powstanie choroby zawodowej wymienionej w pozycji [...] wykazu chorób zawodowych. Nadto stwierdził, że skoro obie placówki diagnostyczne rozpoznały u skarżącego [...], to istniejące domniemanie związku przyczynowego pomiędzy schorzeniem a warunkami pracy, nakazywało stwierdzenie choroby zawodowej. Odmienne rozstrzygnięcie, zasadzające się zwłaszcza na pozaprawnej przesłance wielkości [...], uznał za błędne i naruszające przepisy prawa materialnego w stopniu uzasadniającym jego wzruszenie. W tym zakresie powołał się na zaprezentowane w motywach wyroku orzecznictwo. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że orzeczenie lekarskie wydane w ramach postępowania zmierzającego do rozpoznania choroby zawodowej ma charakter opinii i nie wiąże organu inspekcji sanitarnej. Wskazał nadto na potrzebę zapoznania się organu z całością materiału leczenia skarżącego i konieczność dokonania oceny wiarygodności dowodów, obejmującej również wydane w sprawie orzeczenia lekarskie. Organ bowiem nie może bezkrytycznie oprzeć się na takim orzeczeniu i przyjąć, że brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.