Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 wrzenia 2006 r., sygn. I SA/Gd 589/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka Asesor WSA Danuta Oleś Protokolant Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 września 2006 r. sprawy ze skargi "A" Spółka Jawna P.K. i S. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr Sygn. akt [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 589/05

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...], określającą "A" Spółce Jawnej w G., wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 rok.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, iż Prezydent Miasta określił podatnikowi "A" Spółce Jawnej w G. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 r., na kwotę [...] zł. Jako podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości wskazano grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 2.282 m2 i budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o pow. 1.039,83 m2. Podkreślił również, że organ podatkowy l instancji wskazał, iż podatnik w złożonej deklaracji podatku od nieruchomości za 2003 r., wykazał zaniżoną wysokość zobowiązania podatkowego, stosując stawki przewidziane dla gruntów i budynków pozostałych, podczas gdy jako przedsiębiorca posiadający nieruchomość na mocy umowy dzierżawy zawartej z Gminą Miasta powinien opłacać podatek w stawkach przewidzianych dla nieruchomości związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).

W odwołaniu od ww. decyzji Prezydenta podatnik zarzucił organowi naruszenie art. 5 ustawy podatkowej poprzez nieprawidłowe przyjęcie, że nieruchomość jest opodatkowana stawką podatku przewidzianą dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie faktu zaniechania prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika oraz naruszenie art. 200 Ordynacji podatkowej poprzez niewyznaczenie stronie terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. W uzasadnieniu odwołania pełnomocnik Spółki wskazał, że organ podatkowy winien zbadać, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, czego nie uczynił, a zaniechanie to miało wpływ na błędne ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego. Podatnik nie prowadził bowiem w 2003 r., działalności gospodarczej, a zatem nieruchomość nie może być opodatkowana stawką najwyższą przewidzianą w uchwale podatkowej dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy podatkowej wynika, że do uznania gruntów jako związanych z działalnością gospodarczą konieczne jest posiadanie tych gruntów przez podmiot, który rzeczywiście taką działalność prowadzi, tj., przedsiębiorcy. W razie zaniechania prowadzenia tej działalności podmiot traci przymiot przedsiębiorcy, co wynika zaś z definicji przedsiębiorcy zawartej w art. 431 k. c., oraz art. 4 w zw., z art. 2 ustawy z 02.07.2004 r., o swobodzie działalności gospodarczej.