Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 sierpnia 2006 r., sygn. VI SA/Wa 153/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Grzelak Asesor WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Protokolant Łukasz Poprawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy R-145993 oddala skargę

Uzasadnienie

Dnia 27 lutego 2004 roku belgijska firma M. z siedzibą w [...] złożyła w Urzędzie Patentowym RP sprzeciw wobec decyzji Urzędu z dnia [...] maja 2003 roku o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy JAVEL o nr R-145993 na rzecz A.S. JAVEL POLSKA z [...] Znak ten przeznaczony jest do oznaczania towarów z klasy 3 i 5, a mianowicie: środków do bielenia, preparatów do czyszczenia, środków czyszczących i dezynfekujących do celów higienicznych. Obecnie uprawnionym do znaku jest W. W. J. JAVEL POLSKA.

Sprzeciwiający podniósł, iż przedmiotowy znak nie spełnia ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego, a jego rejestracja została dokonana z naruszeniem art. 129 ust. 2 pkt 2 oraz art. 131 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo własności przemysłowej. Nie posiada, bowiem zdolności odróżniającej, gdyż jest nazwą rodzajową. Ponadto został zgłoszony w złej wierze.

Z definicji wyrazu "javel" zaczerpniętej z Wielkiego Słownika Francusko - Polskiego wydawnictwa Wiedzy Powszechnej z 1980 roku wynika, iż wyraz ten jest tłumaczony jako "woda z Javel", "woda chlorowana", "chlorek do bielizny", co oznacza, że nazwy "eau javel" i "javel" są określeniami tożsamymi Zważywszy na definicje hasła oraz znajomość języka francuskiego na obszarze polskim, wykaz towarów, dla których przeznaczony jest przedmiotowy znak, nie jest możliwe oddzielenie, przynajmniej pojęciowe, znaku od towaru, który oznacza.

Swój interes prawny sprzeciwiający uzasadnił uzyskaniem przez uprawnionego prawa wyłącznego do nazwy rodzajowej, do której prawo powinni mieć wszyscy uczestnicy obrotu gospodarczego. Sam sprzeciwiający zajmuje się produkcją i dystrybucją tożsamych towarów wskazanych w wykazie do spornego znaku.