Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2006 r., sygn. III SA/Wa 507/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.), Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant r.p., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi T. P. S. A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2005 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W., określił spółce T. P. S.A. z siedzibą w W., zwanej dalej Skarżącą, kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za styczeń 2000 r. oraz kwotę zobowiązania z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2000-2001 roku.

W uzasadnieniu wskazał, iż w toku kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości w rozliczeniach podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2000 r. do sierpnia 2001 r. a mianowicie : w 2000 r. Skarżąca odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez Państwową Agencję Radiokomunikacyjną, zwaną dalej PAR, z tytułu opłat za używanie częstotliwości, świadectwa operatora, urządzeń i sieci telekomunikacyjnych w sytuacji, gdy usługi te, świadczone przez organ administracji specjalnej jakim jest PAR, sklasyfikowane jako usługi w zakresie administracji publicznej, podlegały zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Skarżąca podniosła, iż pozbawienie jej prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez PAR w sytuacji, gdy ta ostatnia naliczała podatek od towarów i usług kierując się stanowiskiem kompetentnych organów jakimi są Ministerstwo Finansów i Główny Urząd Statystyczny, zwany dalej GUS, stanowi naruszenie art. 2 Konstytucji RP oraz naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych. Organ I instancji odnosząc się do tego zarzutu podkreślił, że zasada zaufania do organów podatkowych, nie polega na sankcjonowaniu przez organ podatkowy oczywistych nieprawidłowości popełnionych w sprawie podatkowej przez organ nie będący organem podatkowym. Na poparcie swojego stanowiska przytoczył orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego.