Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lipca 2006 r., sygn. I SA/Wa 753/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie : NSA Anna Łukaszewska - Macioch asesor WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant referendarz sądowy Aneta Trochim-Tuchorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2006 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu wniosku J. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury z dnia [...] września 2005 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Konserwatora Zabytków Nr [...] z dnia [...] września 2003 r.

Powyższe rozstrzygnięcie oparto na następujących ustaleniach faktycznych

i ocenach prawnych:

Decyzją z dnia [...] września 2003 r. [...] Konserwator Zabytków nakazał J. P. natychmiastowe zdjęcie transparentów informacyjnych umieszczonych na [...] przy ul. [...] w G.

J. P. domagał się stwierdzenia nieważności tej decyzji jako wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 kpa). Sprawa stwierdzenia nieważności powyższej decyzji była przedmiotem rozpoznania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2005 r., sygn. akt VII SA/Wa 750/04, uchylił decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia [...] grudnia 2003 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Konserwatora Zabytków Nr [...] z dnia [...] września 2003 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przedmiotowa decyzja nie została oceniona przez organ nadzoru pod kątem przesłanek nieważnościowych, gdyż organ rozpoznał sprawę i dokonał oceny decyzji Konserwatora Zabytków jako organ odwoławczy w postępowaniu zwykłym. Ponadto wskazał, że kwestionowana decyzja zawiera w swej treści wewnętrznie sprzeczne rozstrzygnięcia, co do terminu wykonania nałożonego obowiązku i organ nadzoru nie zajął stanowiska, co do charakteru tej wadliwości. Minister nie ustosunkował się także do zarzutu skarżącego, iż w uzasadnieniu decyzji Konserwatora zabytków brak jest wyjaśnień o celowości zastosowania art. 108 § 1 kpa w przedmiotowym stanie faktycznym i czy należy to ocenić jako kwalifikowaną wadę decyzji skutkującą stwierdzeniem jej nieważności.