Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 lipca 2006 r., sygn. I SA/Ol 271/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędziowie Sędzia WSA Zofia Skrzynecka Asesor WSA Renata Kantecka (spr.) Protokolant Paweł Guziur po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 19 lipca 2006 r. sprawy ze skargi Korporacji A Spółka z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu nie pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" 2006r., Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia "[...]" 2005r. i orzekł o odpowiedzialności płatnika Korporacji A spółki z o.o. w I. oraz określił wysokość należności z tytułu niedobranego podatku dochodowego od dochodów osób fizycznych za okres od 1 stycznia 2003r. do 31 grudnia 2003r. w łącznej kwocie 13.901,60 zł.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż zaskarżona decyzja wydana została po ponownym przeprowadzeniu postępowania przez organ odwoławczy, gdyż wyrokiem z dnia 8 grudnia 2005r. sygn. akt "[...]", Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" 2005r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu nie pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych. W wyroku tym Sąd stwierdził, że w przypadku podważenia treści umowy cywilnej przez organy podatkowe, organy te są zobowiązane do zbadania stanu faktycznego i wykazania rzeczywistej, gospodarczej treści umowy, w tym zgodnego zamiaru stron i celu czynności, po czym dokonać jej kwalifikacji prawnej. Dokonując oceny materialnoprawnej poczynionych ustaleń faktycznych w tym zakresie organy nie mogą pominąć uregulowań art.24a i 24b§2 Ordynacji podatkowej oraz Kodeksu cywilnego, przy czym to na organach podatkowych spoczywa ciężar dowodu zaistnienia okoliczności, o których mowa w tych przepisach. Zdaniem Sądu dokonana przez organy podatkowe ocena cywilnoprawnego stosunku podatnika z innym podmiotem prawa cywilnego, jako nie oparta na art.24a i 24b§2 Ordynacji podatkowej oraz przepisach Kodeku cywilnego, naruszyła zasadę swobodnej oceny dowodów. Sąd stwierdził, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy, organy podatkowe powinny, dla podważenia treści kwestionowanej umowy, wykazać że została ona zawarta dla pozoru, bądź zmierza do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego.