Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2006 r., sygn. III SA/Wa 1127/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie asesor WSA Jacek Fronczyk (spr.),, asesor WSA Janusz Walawski, Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 2 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] grudnia 2005r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku A.R. z dnia [...]sierpnia 2005r., powołując się na art. 83 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 28 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.), odmówił umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W uzasadnieniu podano, że przesłanki umorzenia należności z tytułu składek nie zostały spełnione, gdyż nie zachodzi ich całkowita nieściągalność, jak również za umorzeniem tych należności nie przemawia ważny interes osoby zobowiązanej.

W dniu 20 grudnia 2005r. A.R. skierowała do Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Motywując wniosek podała, że nie jest w stanie spłacić zobowiązania względem ZUS, ponieważ jej jedynym źródłem dochodu jest renta, która nie wystarcza nawet na bieżące wydatki związane z codziennym utrzymaniem i leczeniem. W tej kwestii nie może również liczyć na pomoc rodziny. Złożone przez nią dokumenty, w jej ocenie, wskazują na trudną sytuację finansową, którą przy wydaniu decyzji winno się uwzględnić. Z kolei podjęcie spłaty zadłużenia w systemie ratalnym nie zmieni, i tak już złej, sytuacji finansowej, w jakiej się znajduje.