Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. VI SA/Wa 221/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas (spr.) Sędzia WSA Maria Jagielska Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2006r. sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2005r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji, z wyłączeniem taksówek oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nałożono na stronę karę pieniężną w wysokości 8.900 (osiem tysięcy dziewięćset) złotych.

Podstawą faktyczną niniejszej decyzji był stwierdzony podczas kontroli przeprowadzonej w dniu [...] maja 2005 r. fakt wykonywania transportu drogowego rzeczy bez wymaganej licencji. Ponadto stwierdzono nieokazanie wykresówek lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu podczas kontroli drogowej oraz używanie nieprawidłowych wykresówek: zastosowany typ wykresówki nie był zatwierdzony i przeznaczony do danego typu przyrządu kontrolnego. Powyższe ustalono podczas kontroli drogowej pojazdu marki [...] o nr rej. [...], prowadzonego przez M. Z. Zostało to udokumentowane w protokole kontroli Nr [...].

W odwołaniu z dnia [...].09.2005 r. strona wnosi o przedłużenie terminu do wniesienia odwołania ze względu na urlop prawnika.

Pismem z dnia [...].09.2005 r. strona wnosi o uchylenie decyzji organu I instancji w części nakładającej karę pieniężną w kwocie 8.000 zł. Zdaniem skarżącego nałożenie kary pieniężnej jest nieuzasadnione. Strona w odwołaniu porusza kwestię pierwszeństwa stosowania przepisów rozporządzenia Rady (EWG) przed przepisami krajowymi. Odwołujący stwierdza, iż w czasie kontroli samochód stanowił własność spółki, przewoził towar należący do spółki, wykonywany był więc niezarobkowy przewóz na potrzeby własne. Ponadto strona podnosi, iż spełniła wszelkie warunki zgodnie z definicją pracownika zawartą w prawie wspólnotowym. Strona wyjaśnia, że umowa zawarta pomiędzy spółką L. a Przedsiębiorstwem E. ma na celu udostępnienie pracowników, którzy w czasie wykonywania zleceń podlegają pod bezpośredni nadzór spółki i wykonują zlecenia tylko dla niej. Skarżący podnosi, iż kara jest bardzo dotkliwa i oceniana może być jako nieuzasadnione nadużycie prawa. Zdaniem strony nie zostały naruszone przepisy prawa o transporcie, a wykonywany przewóz w chwili kontroli był zgodny z art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym jako niezarobkowy przewóz drogowy, a nie transport drogowy.