Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. II SA/Ol 168/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Lech Ledwożyw po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi Burmistrza Miasta i Gminy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie wymagań ochrony środowiska 1/ oddala skargę; 2/ oddala wniosek Samorządowego Kolegium Odwoławczego o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Po rozpatrzeniu odwołania Gminy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]", znak "[...]" utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa z dnia "[...]"kwietnia 2003 roku, znak "[...]" w sprawie odmowy odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej w wysokości 39 940,00 zł za wprowadzanie ścieków do wód bez wymaganego pozwolenia wodno - prawnego w II kwartale 2002 roku.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że jednym z koniecznych warunków do odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej jest terminowa realizacja przedsięwzięcia, która ma usunąć przyczyny ponoszenia opłat. Z pierwotnie złożonego przez inwestora harmonogramu wynikało, że zakończenie inwestycji przewidziano na "[...]"września 2002 roku, ale w jednym z kolejnych harmonogramów termin zakończenia inwestycji został przesunięty na "[...]"czerwca 2003 roku. W tej sytuacji nie można uznać, że została spełniona przesłanka terminowości realizacji inwestycji.

Na powyższą decyzję Gmina wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podniesiono, że organy obu instancji wybiórczo orzekły o odmowie odroczenia terminu płatności za II i IV kwartał 2002 roku nie odnosząc się do przedmiotu wniosku dotyczącego odroczenia terminu płatności opłat podwyższonych naliczonych za cały 2002 rok, co stanowi naruszenie art. 104 § 2 k.p.a. poprzez nie zajęcie stanowiska co do istoty wniosku.