Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. I SA/Ol 178/06

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Piskozub Sędziowie WSA Wiesława Pierechod (spr) Asesor WSA Wojciech Czajkowski Protokolant Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 8 czerwca 2006r. sprawy ze skargi A. i T. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty oraz określenia zobowiązania w podatku dochodowym za 2000 rok oddala skargę

Uzasadnienie

A. i T. J. pismem z dnia 21 lipca 2005r. wnieśli o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000r. w kwocie 381,90 zł. Podali, że w złożonym za ten rok zeznaniu podatkowym nie uwzględnili ulgi na cele rehabilitacyjne tj. nie dokonali odliczenia kosztów używania samochodu osobowego w związku z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne niepełnosprawnego dziecka. W dołączonej do wniosku korekcie zeznania T. J. odliczył od dochodu kwotę 2010 zł. z tytułu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz od podatku kwotę 66,50 zł. Natomiast A. J. odliczyła od podatku kwotę 38 zł z tytułu wydatków na odpłatne świadczenia zdrowotne i kwotę 228 zł na odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe podatnika.

Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w I. decyzją z dnia "[...]" r. nr "[...]" odmówił stwierdzenia nadpłaty i określił zobowiązanie w podatku dochodowym w innej kwocie niż wynikająca z pierwotnie złożonego zeznania za 2000 rok.

W odniesieniu do żądania stwierdzenia nadpłaty, oceniając dowody zebrane w toku postępowania stwierdził, że podatnikowi nie przysługuje odliczenie wydatków na cele rehabilitacyjne z tytułu kosztów używania samochodu osobowego stanowiącego własność osoby mającej na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, gdyż zabiegi na rzecz syna - M. J. - nie były wykonywane. Określenie zobowiązania podatkowego nastąpiło na skutek stwierdzenia, że A. J. nie przysługuje odliczenie wydatków na odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe, ponieważ nie uzyskała żadnych dochodów. W roku 2000 pozostawała na utrzymaniu męża.