Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 czerwca 2006 r., sygn. I SA/Gd 579/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Asesor WSA Irena Wesołowska, Protokolant Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi H. Si. i Ja. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 579/05

U z a s a d n i e n i e

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej , decyzją z dnia [...], określił stronie skarżącej H.S. i J.S. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000 w wysokości 95.736,60 zł. W uzasadnieniu wskazano na dyspozycję art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8/2005, poz. 60; w skrócie O. p.) wobec stwierdzenia, iż prowadzona podatkowa księga przychodów i rozchodów jest nierzetelna i nie stanowi dowodu w zakresie przychodu ze sprzedaży wyrobów piekarskich; rozbieżności w zużyciu surowców tj. nadwyżka mąki, soli i drożdży dowodzą, zdaniem organu pierwszej instancji, iż strona nie wykazała całego przychodu ze sprzedaży pieczywa, stąd określenie w drodze oszacowania wysokości niezaewidencjonowanego przychodu w kwocie 54.974,- zł (art. 23 § 1 pkt. 2 O. p.).

Po rozpoznaniu odwołania strony. Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...], na podstawie m. in. art. 233 § 1 pkt. 1 O. p. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ drugiej instancji przywołał stan faktyczny i prawny sprawy.

Przedmiotem sporu jest określenie na podstawie art. 23 § 4 Ordynacji podatkowej w drodze oszacowania nie zaewidencjonowanej sprzedaży pieczywa za poszczególne m - ce 2000 r. w wysokości 54.974 ,00 zł, co skutkowało określeniem w zaskarżonej decyzji zobowiązania w podatku od towarów i usług wg stawki 7% w kwocie wyższej od kwot deklarowanych łącznie o 3.847,00 zł. Nie zaewidencjonowany obrót - przychód w skarżonej decyzji oszacowano przy zastosowaniu innej metody niż wymienione w § 3 art. 23 Ordynacji podatkowej, tj. wyliczając ilość a następnie wartość chleba zwykłego (podstawowego i najtańszego gatunku chleba w produkcji podatnika), którą można wyprodukować z ustalonej nadwyżki mąki w ilości 22.962 kg z drożdży, cukru i tłuszczu w oparciu o receptury przedłożone przez podatnika w stosunku do produkcji wykazanej w 2000 r. (tj. ilość pieczywa sprzedanego oraz ilość pieczywa wyprodukowanego a nie sprzedanego tzw. zwroty i braki - wykazane przez podatnika w zestawieniu rocznym). Celem tego rozliczenia było sprawdzenie, czy strona w prowadzonych urządzeniach ewidencyjnych wykazała sprzedaż wyrobów produkcji własnej w prawidłowej wysokości. W wyniku porównania wyliczonego w ww. sposób zużycia surowców ze zużyciem faktycznym wynikającym z prowadzonej przez stronę ewidencji (inwentaryzacja początkowa + zakupy - inwentaryzacja końcowa) z uwzględnieniem ubytków naturalnych w zużyciu mąki w wysokości 4 %), ustalono nadwyżkę: