Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 maja 2006 r., sygn. I SA/Ol 111/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Asesor WSA Wojciech Czajkowski (spr.) Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2006r. sprawy ze skargi Z. i E. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. o nr "[...]" w przedmiocie wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 grudnia 2005r. Dyrektor Izby Skarbowej uchylił w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z dnia 09 maja 2005r. o nr "[...]" i określił E. i Z. S. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. w kwocie 23.148,40 zł oraz odsetki od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy w wysokości 2.117,60 zł, z tytułu prowadzonej przez E. S. działalności gospodarczej - Przedsiębiorstwo A. W pozostałej części, dotyczącej określenia wysokości straty poniesionej w 2002r. przez Z. S. oraz wysokości odsetek od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy, w związku z prowadzoną przez Nią przez działalnością gospodarczą, Dyrektor Izby Skarbowej rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne utrzymał w mocy.

Wymienione decyzje poprzedzone zostały ustaleniami przeprowadzonej przez organ I instancji kontroli, z której wynikało między innymi, że w 2002r. E. S. zaniżył przychód z działalności gospodarczej w zakresie obróbki kamienia o 129.444,47zł.

Organ stwierdził w czasie kontroli, iż podatnik dokonywał sprzedaży towarów i usług wystawiając w 2002r. dowody ewidencjonowane według numerów w rejestrze sprzedaży VAT oraz podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Przychód ze sprzedaży ewidencjonował również za pomocą kasy fiskalnej. Sposób księgowania zdarzeń gospodarczych w firmie Z. S. polegał zaś na tym, iż sprzedaż ze sporządzanych okresowo raportów z kasy fiskalnej ewidencjonowana była w podatkowej księdze przychodów i rozchodów odrębnie od sprzedaży rachunkowej. W niektórych przypadkach pod wystawione faktury podatnik dopinał paragony z kas fiskalnych. Jak ustalił organ, kwot z tych faktur nie wykazywał jednak po stronie przychodu firmy, jako uwzględnionych wcześniej w ramach obrotu z kas fiskalnych. Na podstawie wymienionych dowodów oraz zeznań przesłuchanych świadków, organ podatkowy I instancji uznał, iż dołączone do faktur paragony fiskalne, pomimo, że kwota z nich wynikająca odpowiadała wartości sprzedaży na fakturze, nie dotyczyły sprzedaży materiałów i usług ujętych w tych fakturach. Paragony te wystawione zostały bowiem z datami znacznie wcześniejszymi, niekiedy na kilka miesięcy przed sporządzeniem faktur, zaś przesłuchani w sprawie świadkowie zeznawali, iż paragonów tych nie otrzymali. Powyższe ustalenia dały organowi I instancji podstawy do uznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez E. S. za niezgodną ze stanem rzeczywistym i nierzetelną.