Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 maja 2006 r., sygn. II SA/Łd 175/06

Dnia 8 maja 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Asesor WSA Renata Kubot-Szustowska, Protokolant asystent sędziego Marek Pilc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2006 roku sprawy ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia [...] Nr [...].

Uzasadnienie

II SA/Łd 175/06

UZASADNIENIE

Decyzją (Nr [...]) z dnia [...] Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. zostało przyznane B.D. świadczenie pieniężne w postaci zasiłku celowego w wysokości 100 zł z przeznaczeniem na żywność, w październiku 2005r. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wskazał, iż strona spełnia wymogi określone w art. 8 ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) a przyznana pomoc jest adekwatna do możliwości finansowych Ośrodka Pomocy.

W terminie prawem przewidzianym strona wniosła odwołanie, w którym wskazała, że złożyła dwa wnioski. Pierwszy dotyczył przyznania zasiłku na żywność lub alternatywnie ustalenia zasiłku, zaliczki alimentacyjnej. W drugim wnioskowała o przyznanie zasiłku w kwocie 400 zł na zakup okularów korekcyjnych dla syna T. D.. Wyjaśniła, iż wnioskując we wrześniu o przedmiotowe zasiłki, podniosła sprawę konieczności zakupu okularów, a następnie w październiku przesłała do organu informacje na temat kosztu okularów, podkreślając jednocześnie, iż ich brak uniemożliwi synowi uczęszczanie do szkoły. Strona opisała swą trudną sytuację materialną, wyjaśniała, iż syn musi nosić okulary, jest to dla niego niezbędne w życiu codziennym a tym bardziej w szkole. Jego wada wzroku pogłębia się a strona nie jest w stanie ponosić kosztów zakupu nowych szkieł. Nadto z uwagi na pierwszą błędną diagnozę lekarza okulisty, zmuszona była ponowić badania a co za tym poniosła podwójne wydatki z tym związane. Sytuacja jest o tyle trudna, że strona w latach 1997 - 2003 była bezdomna i nie chciałaby by jej synowie narażeni byli na możliwość utraty "dachu nad głową".