Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 maja 2006 r., sygn. II SA/Kr 624/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Firek Sędziowie: AWSA Beata Cieloch AWSA Janusz Kasprzycki ( spr.) Protokolant Joanna Kłos po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2006 r. sprawy ze skargi Dyrektora Izby Skarbowej w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2005 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2004 r., nr [...] , na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i 2 i art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (j. t. Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] stwierdziło nieważność decyzji wydanej przez Zarząd Miasta N. z dnia [...] listopada 1993 r., znak: [...] w części dotyczącej stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez Miejskie Przedsiębiorstwo G. w N. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej jako działka ew. nr "1" obr [...] oraz prawa własności budynków położonych na tej działce.

W uzasadnieniu tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wskazało, że z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Zarząd Miasta N. z dnia [...] listopada 1993 r., znak: [...] wystąpił pełnomocnik S.J. - T.K.

Podniósł on, że decyzja Zarządu Miasta N. w sposób rażący narusza przepis art. 2 ust. 1, 2 i 3 oraz art. 2a ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, póz. 464 ze zm.). Istnienie bowiem w dniu 5 grudnia 1990 r. materialnego roszczenia o zwrot nieruchomości, w świetle regulacji zawartej we wzmiankowanych przepisach wyklucza, zdaniem pełnomocnika wnioskującej, wydanie przez właściwy organ orzeczenia stwierdzającego nabycie z mocy prawa użytkowania wieczystego i własności budynków. Powołał się w tym względzie na orzecznictwo sądowe i poglądy doktryny. Właściwy w sprawie organ, mimo istnienia materialnego roszczenia o zwrot wywłaszczonej nieruchomości orzekł jednak o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości i własności budynków wbrew wyraźnemu zakazowi płynącemu z powołanych przepisów naruszając tym samym prawa osób trzecich, którym służy roszczenie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. Powstały więc skutki nie dające się pogodzić z zasadami ustrojowymi, takimi jak praworządność i ochrona własności oraz negatywnie rzutujące na społeczny wymiar decyzji. Wyczerpuje to przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.