Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Po 534/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie NSA Janusz Ruszyński as.sąd. WSA Maciej Jaśniewicz /spr./ Protokolant: st. sekr.sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "A" w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2000r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] 2003 r. o nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej spółki Przedsiębiorstwa "A" kwotę 700,- zł /słownie: siedemset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. wstrzymuje wykonanie wymienionych w punkcie I decyzji do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. /-/ M. Jaśniewicz /-/ W. Zygmont /-/ J. Ruszyński

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]2003 r. w sprawie nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego na podstawie art. 17 § 1, art. 21 § 1 pkt.1 i § 3 oraz art. 207 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 1997 roku Nr 137, poz. 926 z późn. zm.; dalej Ordynacja podatkowa), art. 7, art. 9 ust. 1 , art. 15, art. 16, art. 18, art. 19, art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 roku Nr 106, poz. 482 z późn. zm. oraz Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej ustawy) określił dla Przedsiębiorstwa "A" z siedzibą w N., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2000 w kwocie [...]zł i różnicę - zaniżenie podatku [...]zł. Uzasadniając stwierdzono, iż Spółka zaniżyła podstawę opodatkowania o kwotę [...]zł w związku z zawyżeniem kosztów uzyskania przychodów o kwotę [...]zł, zapłaconej bankowi prowizji przygotowawczej od udzielonego kredytu w walucie obcej (umowa kredytowa z [...]2000 r.), w części w jakiej zaciągnięty kredyt przeznaczony został na sfinansowanie zakupu licencji od firmy "B" na podstawie umowy z dnia [...]2000 r. oraz zawyżeniem odliczenia z tytułu darowizn o kwotę [...]zł, wpłaty na Społeczny Komitet na rzecz budowy kanalizacji ulic: [...],[...] i [...] w N. W trakcie czynności kontrolnych stwierdzono między innymi, iż przedsiębiorstwo "A" w N. w 2000 r. obciążona została przez kontrahenta szwedzkiego - firmę "B" z siedzibą w [...] G., kwotą [...]DEM tytułem opłaty licencyjnej za używanie znaku towarowego "[...]", zgodnie z umową licencyjną z dnia [...]2000 r. Na okoliczność tej transakcji Spółka przedłożyła uwierzytelnione tłumaczenie umowy licencyjnej z dnia [...]2000 r., dokonane przez tłumacza przysięgłego języka szwedzkiego i fakturę (sporządzoną w języku angielskim) Nr [...] z dnia [...]2000 r. wystawioną przez firmę "B" na kwotę [...]DEM. Faktura zawierała informacje o banku i numerze konta o treści: Bank Populaire; Account No. [...]; Swift: [...]. Znakiem towarowym, zgodnie z obowiązującymi w 2000 r. przepisami ustawy z dnia 31.01.1985 roku o znakach towarowych (Dz.U. z 1985 roku Nr 5, poz. 17 z późn. zm.; dalej ustawa o znakach towarowych), może być znak nadający się do odróżniania towarów lub usług określonego przedsiębiorstwa od towarów lub usług tego samego rodzaju innych przedsiębiorstw. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma plastyczna, melodia lub inny sygnał dźwiękowy bądź zestawienie tych elementów. Znak towarowy uzyskuje ochronę poprzez jego rejestrację (art. 10 ust. 1 ustawy o znakach towarowych). Uprawniony z tytułu rejestracji znaku towarowego może upoważnić inne przedsiębiorstwo do używania tego znaku dla towarów objętych rejestracją, zawierając z nim umowę licencyjną (art. 17 ustawy o znakach towarowych). Poprzez umowę licencji licencjodawca udziela licencjobiorcy upoważnienia do korzystania ze znaku towarowego na warunkach określonych w umowie. Z przedłożonej umowy licencyjnej wynika, iż Licencjodawca jest firma "B" z siedzibą w G., natomiast Licencjobiorcą jest przedsiębiorstwo "A" w N. We wstępnej części umowy zawarte jest stwierdzenie, iż " Licencjodawcą jest przedsiębiorstwo handlowe o znanej renomie i posiadające znak towarowy mający zdolność rejestrową "[...] " oznaczające towary o wysokiej jakości. W oparciu o tę zasadę firma "B" udziela Licencjobiorcy licencji z prawem wyłączności do użytkowania powyższego znaku towarowego w Polsce i Europie Środkowej". Z dalszej części umowy wynika między innymi, iż: umowa obowiązuje przez okres 10 lat, używanie znaku towarowego "[...] " powinno odbywać się poprzez umieszczanie znaku na towarach wyprodukowanych przez Licencjobiorcę, wprowadzaniu tych towarów na rynek oraz poprzez umieszczanie znaku na dokumentach używanych w związku z wprowadzaniem towarów na rynek oraz stosowaniu znaku w reklamie; Licencjobiorca zobowiązuje się do używania znaku towarowego "[...]" wyłącznie do oznaczania towarów o wysokiej jakości, Licencjodawca zobowiązuje się do wykonywania zadań marketingowych i innych zadań, w celu umożliwienia wejścia na rynek skandynawski towarów wykonanych przez Licencjobiorcę i oznaczonych znakiem towarowym "[...]" (§ 3 umowy), a także do opracowania w trakcie trwania umowy przynajmniej dwa razy w roku kolekcji produktów na zlecenie Licencjobiorcy (§ 4 umowy), Licencjobiorca zapłaci za licencję kwotę [...]DEM, według faktury wystawionej przez Licencjodawcę. Ustalono, że w celu uregulowania powyższego zobowiązania Spółka zaciągnęła kredyt w walucie obcej (DEM) w Banku Handlowym. Przekazanie kwoty [...] DEM (tj. kwoty wynikającej z faktury pomniejszonej o zryczałtowany podatek dochodowy od należności licencyjnych pobrany przez płatnika i zadeklarowany do Urzędu Skarbowego) na rzecz firmy "B" za pośrednictwem Banku Handlowego nastąpiło [...] 2000 r. Zakup licencji Spółka zaewidencjonowała w księgach rachunkowych jako wartości niematerialne i prawne, z okresem amortyzacji 5 lat, to jest według stawki amortyzacyjnej 20% rocznie. W 2000 roku Spółka nie dokonała naliczenia odpisu amortyzacyjnego od w/w licencji. Takich naliczeń dokonuje począwszy od [...] 2001 r. W związku z powyższą transakcją, do kosztów uzyskania przychodów w 2000 r. Spółka zaliczyła jedynie prowizję przygotowawczą od kredytu zaciągniętego w Banku Handlowym, który w 77,3% przeznaczony został na spłatę zobowiązania wynikającego z faktury Nr [...] z [...] 2000 r. Powyższa transakcja w świetle dokumentów przedłożonych przez Spółkę w trakcie kontroli, wzbudziła zdaniem organu podatkowego wątpliwości co do jej wiarygodności. Wyjaśnienia Spółki poczynione w kwestii zakupionej licencji były ogólnikowe i zdaniem organu podatkowego niewystarczające do jednoznacznego uznania transakcji za wiarygodną. Dlatego też urząd korzystając z możliwości kierowania pism do administracji podatkowych innych państw, na podstawie odpowiednio zawartych konwencji, zwrócił się do Ministerstwa Finansów z prośbą o wystąpienie do Krajowego Urzędu Podatkowego Królestwa Szwecji o sprawdzenie rzetelności wyżej omówionej transakcji. Ministerstwo Finansów przekazało informacje udostępnione przez szwedzkie organy podatkowe. Z pierwszego pisma wynikało, że szwedzkie organy podatkowe ustaliły, że spółka firma "B" istnieje i prowadzi działalność gospodarczą w G. Wyłącznym właścicielem Spółki jest Pan W.W. Firma "B" jest spółką matką wobec firmy "C", która prowadzi sklep biżuteryjno-złotniczy w G. Ponadto firma "B" prowadzi działalność w zakresie kupna i sprzedaży jednorazowych prześcieradeł do Polski oraz świadczenia usług doradczych i konsultacyjnych dla szwedzkich przedsiębiorców w zakresie działalności na rynku polskim oraz usług doradczych dla polskich klientów. W toku kontroli dokumentów księgowych Spółki nie stwierdzono jednakże istnienia umowy licencyjnej ani też jakichkolwiek dokumentów zapłaty miedzy szwedzkim podmiotem a polska firmą przedsiębiorstwem "A". Transakcje te nie zostały odzwierciedlone w księgach rachunkowych szwedzkiej Spółki. Jedynym widocznym powiązaniem szwedzkiego podmiotu z przedsiebiorstwem "A" były odzwierciedlone w dokumentach rachunkowych firmy koszty dokonanych przesyłek pocztowych. Organy podatkowe Szwecji wskazały, iż w dniu [...] 2002 r. Pan W. został skonfrontowany z informacjami oraz dokumentami przesłanymi przez Urząd Skarbowy. Miał oświadczyć, iż fakturę wystawił osobiście, lecz "ten interes" nigdy nie został zrealizowany (Pan W. nie wytłumaczył dlaczego). Ponadto oświadczył, iż ta transakcja nie została nigdy odzwierciedlona w dokumentach rachunkowych Spółki (cytując powiedział, iż "to nie jest przedstawione w rachunkowości ani tu ani tam "). Na pytanie o konto bankowe podane na fakturze, Pan W. oświadczył iż nie jest pewien do kogo ono należy, w każdym razie nie należy do spółki firma "B". Ponadto szwedzkie organy podatkowe stwierdziły, że znak towarowy [...] nie został zarejestrowany w szwedzkim Biurze Patentowym oraz, że wątpią w istnienie tego znaku i jego ewentualna wartość. Strona wezwana do udzielenia pisemnych wyjaśnień co do faktów podanych przez szwedzkie organy podatkowe, między innymi podała, że: w [...] 2000 r. Spółka przedsiębiorstwo "A" wyraziła zgodę na cesję praw i obowiązków wynikających z umowy licencyjnej z dnia [...] 2000 r., pod warunkiem, że cesja ta nie będzie się łączyła ze zwyżką kosztów w stosunku do ustalonych w umowie. Należy dodać, że w późniejszej fazie postępowania (w [...] 2003 roku) Strona na okoliczność powyższą przedłożyła swoje pismo z dnia [...].2000 r. kierowane do firmy "B", w którym jednakże brak jakiejkolwiek wzmianki na rzecz kogo cesja taka miałaby być dokonana W [...] 2001 r. przedsiębiorstwo "A" złożyła 4 podania o zarejestrowanie znaku towarowego [...] w Polsce, uzyskując stosowne potwierdzenie Urzędu Patentowego RP, a także nadmieniono, iż Spółka rozpoczęła produkcję spodni ze znakiem [...] wprowadzając na rynek nowe modele i nowe rodzaje tkanin kupowanych za granicą dzięki umowie licencyjnej na preferencyjnych warunkach. Spółka wskazała, że [...] 2002 r. wystąpiła do firmy "D" w V. o potwierdzenie, że firma ta wstąpiła w ogół praw i obowiązków wynikających z zawartej przez przedsiębiorstwo "A" z firmą "B" umowy o korzystanie ze znaku towarowego [...]. Jednocześnie zobowiązała się oświadczenie powyższej firmy przekazać niezwłocznie po jego otrzymaniu. Do dnia wydania niniejszej decyzji Strona nie przedłożyła organowi żadnych materiałów w tym zakresie. Za znamienne uznano, że dopiero wtedy kiedy przedsiębiorstwu "A" okazano ustalenia dokonane przez szwedzkie władze podatkowe co do tego, iż przedmiotowa transakcja nie znajduje potwierdzenia w dokumentacji szwedzkiej firmy "B" i zobowiązano do odniesienia się do stwierdzonych faktów - Spółka wzmiankowała o firmie "D" w V., to jest podmiocie, którego nazwa nigdzie dotychczas się nie przewijała. Skoro firma ta, jak wskazuje to Spółka w piśmie z dnia [...] 2002 r., wstąpiła w ogół praw i obowiązków licencjodawcy, to stosownie do treści § 3 i § 4 umowy z dnia [...] 2000 r. ciążą na niej określone w umowie obowiązki, np. wykonywanie zadań marketingowych czy też opracowywanie dwa razy w roku kolekcji produktów na zlecenie licencjobiorcy. Zgromadzony w postępowaniu materiał w żadnym fragmencie nie potwierdza wykonania takich zadań przez wyżej wymienioną firmę, ani też przez żadną inną. Przedstawiciele Spółki nie przedłożyli w tym zakresie żadnych dowodów. Dnia [...] 2003 r. M.M. - Prezes Zarządu Spółki został przesłuchany w charakterze świadka i między innymi, na zapytanie: cyt. "czy firma przedsiębiorstwo "A" sprawdzała fakt zarejestrowania znaku towarowego [...] na terenie Królestwa Szwecji i czy w związku z tym posiada dokumentację " - zeznał - cyt. "Wiedzieliśmy, że ten znak nie jest zarejestrowany w Szwecji. Uzgodnienia przed zawarciem kontraktu były, że znak zostanie zarejestrowany w RP przez przedsiębiorstwo "A" bez ograniczeń terytorialnych." M.M. nie udzielił odpowiedzi na część pytań. Wskazał, że firma przedsiębiorstwo "A" z tytułu przedmiotowej transakcji osiągnęła wymierne korzyści, jednakże wypowiedzi tej świadek nie udokumentował w żaden sposób. Przy drugim piśmie Ministerstwo Finansów przekazało kolejne informacje udostępnione przez szwedzkie organy podatkowe. Wynika z niego, że W.W. (który obecnie odbywa karę więzienia za dokonanie przestępstw podatkowych w latach 1994 - 2002) utrzymuje, że swoje prawa i zobowiązania związane ze znakiem towarowym [...] przekazał przedsiębiorstwu w Lichtensteinie o nazwie firma "D" (poprzednia nazwa: firma "E"). Osobą reprezentującą to przedsiębiorstwo jest Pan M.K. zamieszkały w Lichtensteinie. Zeznał również, że pieniądze przekazane z Polski do Banku Populaire w kwocie [...] DEM zostały przekazane przedsiębiorstwu firma "E" w związku z przejęciem kontraktu między firmą "B" a Spółką przedsiębiorstwem "A". Szwedzkie organy podatkowe (za pośrednictwem Ministerstwa Finansów) udostępniły dokument z dnia [...] 2000 r., z którego wynika, że firma "B" ceduje prawa licencjodawcy na rzecz firmy "E". reprezentowanej przez Pana M.K., zamieszkałego w Liechtensteinie, a środki pieniężne podlegają przekazaniu na wskazane w tym dokumencie dwa, bliżej niezidentyfikowane, konta w Banku Populaire w następujących kwotach [...] DEM i [...] DEM. Organ podatkowy uznał, że transakcja zakupu licencji, udokumentowana fakturą Nr [...] z dnia [...] 2000 r., wystawioną przez szwedzką firmę "B" i umową licencyjną z dnia [...] 2000 r., nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości. Wskazują na to fakty takie jak to, że transakcja nie została potwierdzona przez stronę szwedzką. W dokumentach spółki firmy "B" nie stwierdzono istnienia umowy licencyjnej, ani też jakichkolwiek dokumentów zapłaty. Transakcja nie znalazła odzwierciedlenia w księgach rachunkowych szwedzkiej spółki. Znak towarowy [...] nie został zarejestrowany w szwedzkim Biurze Patentowym, a szwedzkie organy podatkowe wątpią w istnienie tegoż znaku i jego ewentualną wartość. Ponadto szwedzkie organy podatkowe w wyniku przeprowadzonej kontroli firmy "B" stwierdziły znaczące zaniżenie dochodów firmy w latach 1994-2002, w związku z czym W.W. został skazany przez sąd szwedzki na karę więzienia za dokonanie przestępstwa podatkowego oraz ciężkiego naruszenia zasad księgowości. Brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że licencjodawca wywiązywał się z obowiązków określonych w § 3 i § 4 umowy licencyjnej z dnia [...] 2000 r. W maju 2001 roku Spółka przedsiębiorstwo "A" zgłosiła znak [...] w Urzędzie Patentowym RP jako znak własny firmy "A". Świadczy o tym to, iż nie wypełniono punktu podań o zarejestrowanie znaku towarowego, które wypełnia się w sytuacji ubiegania się o zarejestrowanie znaku towarowego w takiej samej postaci jak w państwie pochodzenia, a także brak powołania się przed Urzędem Patentowym na umowę licencyjną z dnia [...] 2000 r. Stwierdzono, iż w zasadzie realizacja umowy licencyjnej ograniczyła się do poniesienia przez przedsiębiorstwo "A" wydatku w kwocie [...] DEM. Podkreślenia wymaga fakt, że środki pieniężne dotyczące przedmiotowej transakcji trafiły do banku w Luksemburgu, a firma, która rzekomo weszła w prawa i obowiązki licencjodawcy ma swoją siedzibę w V. w Księstwie Lichtensteinu. Zarówno Księstwo Luksemburga jak i Lichtensteinu zostały wymienione w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11.12.2000 r., w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową (Dz.U. z 2000 roku Nr 115, poz. 1203). Zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 1 lit. f) w/w rozporządzenia, Księstwo Luksemburga w zakresie transakcji dotyczących usług o charakterze finansowym zaliczane jest do krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, a stosownie do § 1 pkt 20 w/w rozporządzenia Księstwo Lichtensteinu jest uznane za kraj generalnie stosujący szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. raj podatkowy). Wskazano również, że podmiot z tzw. raju podatkowego wszedł w prawa i obowiązki licencjodawcy, a transakcja finalizowana była w końcu 2000 r., kiedy to już wiadomo o szczególnych obowiązkach w zakresie dokumentowania transakcji z podmiotami z tzw. rajów podatkowych, które od 1.01.2001 r. ciążą na podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych, na mocy ustawy z dnia 09.06.2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opublikowanej 27.07.2000 r. w Dz. U. z 2000r. Nr 60 pod poz. 700. Gdyby istotnie znak towarowy [...] posiadał tak dużą wartość, to z pewnością jego twórca nie wyzbywałby się praw z tego tytułu w drodze cesji i to w dodatku na rzecz podmiotu, co do którego nie umiał się precyzyjnie wypowiedzieć. Zwrócono uwagę na to, iż przesłuchiwany w charakterze świadka Prezes Spółki "A" M.M. do protokołu z dn. [...] 2003 r. zeznał, iż to Pan W. wykonując zadania marketingowe licencjodawcy (o których mowa w § 3 pkt 2 umowy licencyjnej) cyt. "umożliwił np. zakup tkanin, które wcześniej były niedostępne, na bardzo korzystnych warunkach finansowych. Odbywało się to, na podstawie referencji wystawionych przez firmę "B" o firmie "A" np. do firmy "F" Niemcy, B.". W ocenie organu podatkowego, transakcja nie znajdująca potwierdzenia w rzeczywistości, a więc transakcja fikcyjna, nie może wywoływać skutków w zakresie kosztów uzyskania przychodów, a co za tym idzie, wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepis art. 9 ustawy zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m. Odrębnymi przepisami, do których odwołuje się ustawodawca jest ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 1994 roku Nr 121, poz. 591 z późn.zm.), która w art. 20 określa, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej. Według art. 22 ust.1 ustawy o rachunkowości podstawę zapisów w księdze stanowią tylko dowody księgowe, które stwierdzają fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierają miedzy innymi określenie danych wystawcy i nabywcy uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego postępowanie podatkowe jednoznacznie wykazało, iż przedmiotowa transakcja nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości, w zasadzie realizacja umowy licencyjnej polegała jedynie na wypływie środków pieniężnych ze Spółki i z kraju. Spółka w toku postępowania nie przedłożyła żadnych dokumentów mogących być podstawą innej oceny tej transakcji. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art.15 ustawy oparta jest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Kosztami uzyskania przychodu będą więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów, istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkiem a uzyskanym przychodem. Strona w toku postępowania podatkowego nie wykazała, iż wydatek w kwocie [...] DEM był racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Należałoby oczekiwać, że wydatek takiego rzędu winien być szczególnie wnikliwie rozważony. Spółka w toku postępowania nie przedłożyła jakichkolwiek materiałów świadczących o tym, że podejmowała działania mające na celu rozeznanie czy będzie zbyt na wyroby ze znakiem towarowym firmy "B" tj. firmy, która jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego niewiele ma wspólnego z branżą odzieżową. Uzasadnionym mógłby być zakup licencji jakiejś firmy liczącej się w branży odzieżowej, której wyroby są znane na rynku. Brak wpływu tej transakcji na znaczący wzrost sprzedaży, a istnienie takiego wpływu jedynie w zakresie kosztów potwierdzają dane z zeznań CIT - 8, dotyczące przychodów i kosztów ich uzyskania wykazane przez Spółkę na przestrzeni trzech ostatnich lat podatkowych. Nadal podstawową działalnością Spółki jest sprzedaż usług w zakresie przerobu uszlachetniającego na eksport. Głównym odbiorcą usług w 2000 r. jak również w kolejnych latach podatkowych była firma niemiecka "G". Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Wydatki muszą być poniesione w celu, którym jest uzyskanie przychodu. Oznacza to, że określony wydatek powinien okazać się dla uzyskania przychodów niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie potencjalnej możliwości (wpływu) na wygenerowanie przychodów. Strona w prowadzonym postępowaniu podatkowym nie wykazała, iż wydatek na zakup licencji za kwotę [...] DEM poniesiony był w celu uzyskania przychodów. Zapytania urzędu o wykazanie takiego związku kwitowane były ogólnikowymi stwierdzeniami, nie popartymi żadnymi materiałami. Zgodnie z ustaleniami szwedzki organ podatkowy firma "B" jest spółką matką wobec firmy "C", a ponadto zajmuje się działalnością w zakresie kupna i sprzedaży jednorazowych prześcieradeł do Polski oraz świadczeniem usług doradczych i konsultacyjnych dla szwedzkich przedsiębiorców w zakresie działalności na rynku polskim oraz usług doradczych dla polskich klientów. W sytuacji kiedy transakcja zakupu licencji nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości, jest transakcją fikcyjną - co wykazało prowadzone postępowanie podatkowe - wszelkie wydatki związane z tą transakcją nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Jak wskazano to wcześniej Spółka w związku z powyższą transakcją do kosztów uzyskania przychodów w 2000 r. zaliczyła jedynie prowizję od kredytu, który zaciągnęła między innymi na spłatę zobowiązania wynikającego z faktury Nr [...] z dnia [...] 2000 r. Z uwagi na to, że zakup licencji nie może generować kosztów uzyskania przychodów prowizja w części jakiej zaciągnięty kredyt przeznaczony został na sfinansowanie zakupu licencji nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Ponadto Spółka w rozliczeniu podatkowym za 2000 r. zawyżyła odliczenie z tytułu darowizn o kwotę [...] zł, będącej wpłatą na Komitet Społeczny na rzecz budowy kanalizacji ulic: [...],[...] i [...] w N. W art. 18 ust.1 pkt.1 ustawy ustawodawca wskazał, iż podatnicy podstawę opodatkowania mogą zmniejszyć o darowizny na niektóre cele enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Darowizna w kwocie [...] zł przekazana na społeczny komitet w celu przyśpieszenia realizacji budowy kanalizacji w obrębie ulic: [...],[...] i [...] w N. oraz ułożenia nawierzchni asfaltowej na tych ulicach ni mieści się w zakresie celów wskazanych w wyżej cytowanym art. 18 ust.1 pkt.1 lit. a) i lit. b). W związku z czym w/w kwota darowizny nie może zmniejszać podstawy opodatkowania za rok 2000.